Algemene gelegenheid 2025

Toespraak burgemeester Sharon Dijksma

Lucasbolwerk, Stadsschouwburg Utrecht, 25 april 2025

Ridder in de Orde van Oranje-Nassau: mevrouw Nora El Abdouni-Rziki

Mevrouw El Abdouni,

Hoeveel kinderen dromen er niet van om – later als ze groot zijn – wereldreiziger of wereldverbeteraar te worden? En hoeveel ouders zeggen dan dat je beter een baan met iets meer zekerheid kan zoeken?  

U koos ooit ook voor vastigheid, zekerheid en een prima salaris. Heel dapper dus dat u uw baan bij de overheid opzegde om uw hart te volgen. Te werken aan een rechtvaardiger en inclusiever Nederland. Dat deed en doet u op veel manieren. 

Teveel om volledig te zijn, maar ik ga een poging doen… Bijvoorbeeld als empathische en actieve traumahulpverlener voor kwetsbare vrouwen en jongeren bij Pretty Woman. Als initiator van een project voor langdurige zorg aan vrouwen die slachtoffer zijn geworden van seksueel geweld. Als directeur Sociaal Werk bij het Nationaal Zakat Fonds, de nonprofit-organisatie die sociale en financiële hulp biedt aan individuen en gezinnen in nood. Door als coach, begeleider en docent bedrijven en instellingen te helpen om diverser en inclusiever te worden.  

Overal waar u aan de slag gaat, gaat u volle bak erin – vol nieuwe ideeën. Soms gaat u tegen de stroom in, maar houdt altijd rekening met de gevoelens van anderen.  

Naast uw contracturen draait u ook veel onbetaalde uren, omdat u iedereen wilt helpen. Zelfs als u snipverkouden bent, de regen met bakken uit de hemel valt of als u weer eens met een kapotte auto langs de A2 staat…u zorgt altijd dat u erbij bent. Na ieder ongemak hefet u uw lijfspreuk weer paraat en ik citeer: "With Barakah comes Barakah". Ofwel: "Met bewegingen komen zegeningen". Die gaan we onthouden! 

Mevrouw El Abdouni, de titels ‘Sociaal Werker van het Jaar’ en ‘Verschilmaker van het Jaar’ heeft u al in the pocket. U was ooit zelfs genomineerd voor de titel “Wereldverbeteraar” en wat mij betreft verdiende u het die verkiezing te winnen. Een rolmodel bent u sowieso. U beweegt hemel en aarde voor een mooiere wereld. Uw bewegingen zorgen voor zegeningen. Ik heb er nu ook 1 voor u: het heeft Zijne Majesteit de Koning behaagd u te benoemen tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau.

Lid in de Orde van Oranje-Nassau: de heer Tije Bakker

Meneer Bakker,  

Ik ontdekte laatst dat we in Utrecht levende fossielen hebben. Daar bedoel ik uiteraard niet u mee, maar de Gingko biloba, ook wel bekend als de Japanse notenboom. Een bijna uitgestorven bomengeslacht en daarom dus een fossiel. 

Ik klink bijna als een botanicus. Maar de enige echte bomenexpert bent u. De Doopsgezinde Gemeente heeft een prachtige kerktuin en u doet daar het onderhoud. Tijdens Open Tuinendag vertelt u de bezoekers over al het groen. En passant neemt u de staat van de bomenvoorraad in Utrecht mee, dus bij u draait een rondleiding al snel uit op een bomencollege.

U zorgt altijd voor een tiptop kerktuin, maar eigenlijk geldt dit voor alles bij de Doopsgezinde Gemeente Utrecht. Om de vergelijking met een boom te maken: u staat diepgeworteld in de kerkgemeente en uw lange takken reiken ver. U zat en zit in allerlei raden en commissies. PR-werk, een kunsttentoonstelling samenstellen of het reglement redigeren – Tije tikt het af.  

Bomenexpert was ooit uw beroep, was veel in het bos, maar van oude panden en mooie monumenten gaat uw hart ook sneller kloppen. In de Commissie Beheer groeide u uit tot bouwkundige. 

U kent iedere dakpan, dwarsbalk en spijker op Oudegracht nummer 270. Als het kerkgebouw onderhoud nodig had – of iets aan de kosterij, grachtenpanden, werfkelders of woningen in bezit van de Doopsgezinde Gemeente moest gebeuren – waren uw lijntjes met erfgoedarchitecten, timmerlieden en schilders kort. Mede dankzij u verkeert alles altijd in puike staat. 

Ik kan makkelijk nog een uur doorbomen over wat u allemaal voor de Doopsgezinde Gemeente Utrecht deed en doet. Uw beroemde bomencolleges bijvoorbeeld. Zaterdag 28 juni is het weer Open Tuinendag in Utrecht, dus lieve mensen: gaat dat zien en horen! 
Maar vandaag mag ik college geven. Over u. En dat college sluit ik af met de gevleugelde woorden dat het Zijne Majesteit de Koning heeft behaagd u te benoemen tot Lid in de Orde van Oranje-Nassau.

Ridder in de Orde van Oranje-Nassau: de heer Bert Bast

Meneer Bast,

Iedereen weet wat het is, iedereen kent wel iemand die het doet, en toch is er nog zoveel onwetendheid. Nog steeds valt er een wereld te winnen. Het kan mensen nog zoveel makkelijker worden gemaakt.  

Meneer Bast, u weet natuurlijk allang waar ik het over heb, maar de rest van de zaal nog niet. Ik heb het inderdaad over stotteren. En stotteren, dat doen maar liefst 175.000 Nederlanders. Dat is een stad zo groot als Groningen – of half Utrecht. En u bent één van die Nederlanders.  

Meneer Bast, u zet zich met hart en ziel in voor stotteraars. Onvermoeibaar. Al meer dan 20 jaar, u begon vlak voor uw pensioen. Zo bent u al sinds 2003 vrijwilliger bij de patiëntenvereniging Demosthenes. En sinds 2009 bent u vrijwilliger bij Stichting Stotterfonds. Meer kennis, zodat stotteraars het beter krijgen, dat is wat u wilde bereiken. 

U zette zich in voor meer onderzoek, voor meer voorlichting, voor emancipatie. Voor betere, wetenschappelijk onderbouwde zorg en behandelingen. Op uw initiatief kreeg het Stotterfonds een commissie Wetenschap.  

U stimuleerde het onderzoek naar de genetica van stotteren, en kreeg subsidie voor dit onderzoek aan het Max Planck Instituut in Nijmegen. U was ook de aanjager van het Erasmus Klinisch Model Stotteren. Hiermee kan je wetenschappelijke inzichten over stotteren duidelijk aan de patiënt en ouders uitleggen.  

Met uw inzet maakt u een verschil in het leven van zo veel mensen. 

U bent dus al even met pensioen, maar stilzitten heeft u al die tijd niet gedaan. En nog steeds niet. Er is zelfs nog iets bij gekomen, redelijk recent: Mexico. In een arme regio van Mexico wil u zorgen voor goed muziekonderwijs, en goede instrumenten voor studenten. Uw 80e verjaardag toverde u zelfs om tot een benefietconcert voor dat doel. Het was trouwens ook een goed excuus om u hier heen te lokken: u dacht een trompet op te gaan halen. Sorry meneer Bast, die heb ik helaas niet voor u – wel iets anders. Het heeft Zijne Majesteit de Koning behaagd u te benoemen tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau.

Ridder in de Orde van Oranje-Nassau: de heer Herman van den Berg

Meneer Van den Berg,

Uw naam roept beelden op van een man aan de badrand, altijd met een scherpe blik en een fluitje in de aanslag. Achter die verschijning schuilt een verhaal van toewijding en liefde voor de zwemsport en de mensen die het beoefenen. 

Uw inzet voor zwemmers, van beginners tot toppers, is buitengewoon. Of het nu gaat om vroege ochtenden, lange weekenden of wedstrijden in binnen- en buitenland, u is niets te veel. Zelfs uw eigen gezondheid hield u niet weg van het zwembad. Een zwemmer zei: “Bij Herman gaat het niet om hem, maar om ons. Hij is de drijvende kracht achter onze successen, groot en klein.” 

Meer dan een trainer bent u ook mentor, tweede vader en luisterend oor. Uw aanpak biedt niet alleen technische begeleiding, maar ook een veilige omgeving waarin iedereen welkom is. Alexander Bakker zei: “Herman heeft zoveel passie voor zijn zwemmers. Hij bood mij een veilige plek en stond altijd klaar met een compliment of een bemoediging. Hij heeft een hart van goud.” 

U bent een man die verder kijkt dan zwemslagen en tijden. U heeft sporters gevormd tot zelfverzekerde mensen en hen laten geloven in hun kunnen. Of het nu gaat om recreatieve zwemmers of toppers zoals Jesse Puts…u ziet hun potentieel en haalt het bovenwater. Uw persoonlijke inzet voor zwemmers als Robin van Aggele is het toonbeeld van compassie en doorzettingsvermogen. 

Sinds u in 1984 begon bij Zwemlust Den Hommel, heeft u teams opgebouwd, groepen verbonden en de zwemsport naar een hoger niveau getild. Uw kenmerkende uitspraken als “het begint op zwemmen te lijken” of “je bent nog niet rood genoeg, dus je kunt nog harder”, laten zien hoe je humor met scherpte combineert. 

Meneer Van den Berg, ondanks allerlei fysieke uitdagingen bleef u aan de badrand staan, met de fluit in de hand. Uw leven staat in het teken van geven, vandaag is het onze beurt om u iets terug te geven. Want het heeft Zijne Majesteit behaagd om u te benoemen tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau.

Lid in de Orde van Oranje-Nassau: mevrouw Christien Bolt

Mevrouw Bolt,

In een fijn restaurant geniet ik vooral van lekker eten en drinken. En soms verenig ik het nuttige met het aangename door meteen een werkbespreking te houden.  

Toen u nieuwe vrijwilligers van het Bewoners Overleg Lunetten aan het inwerken was, stelde iemand voor om in een restaurant te vergaderen. Want: samen lekker eten verbindt. Ben ik het roerend mee eens, maar u vond het helemaal geen goed idee. Ik citeer: “Hoezo eten verbindt!? We hebben ontzettend veel te bespreken!” 

Uw werkethos is sinds het bestaan van BOL – ik kort de naam vanaf nu af – onveranderd indrukwekkend. Als secretaris bent u de spin in het web van de stichting. U plant vergaderingen in, gooit alle lijntjes uit naar de gemeente en u heeft de dankbare taak overal subsidies en giften los te peuteren.  

Daarnaast bent u de drijvende kracht achter wijkactiviteiten. Overal chartert u EHBO’ers, regelt verkeersregelaars en mobiliseert handige handjes. Met Christien in charge wordt iedere wijkactiviteit onvergetelijk. Van de jaarlijkse zwerfvuilopruimdag LuNetjes tot de BOL-loop, die we voortaan misschien maar BOLT-loop moeten noemen. Dit zijn de momenten waarop wijkbewoners elkaar ontmoeten, het leuk hebben, samen aanpakken – u bent kortom een bruggenbouwer.  

Dat Christien Bolts agenda bolstaat van afspraken en afvinklijsten, zal niemand verbazen. Misschien wel dat u kennelijk zeeën van tijd overheeft… Al jaren begeleidt u voor de stichting Dolfijn Vakanties mensen met een verstandelijke beperking tijdens hun vakanties en ik heb begrepen dat u dit blijft doen.  

Maar bij BOL gaat het grote loslaten beginnen. Tijd om alle wijkactiviteiten aan een nieuwe generatie over te dragen. Ze gaan u zeker missen en misschien gaat u het ook missen. Het goede nieuws is dat u nu meer tijd heeft om uiteten te gaan. 

Over uiteten gesproken… U dacht vandaag naar een verjaardagontbijt te gaan, maar misschien wordt het een gezellig diner. Om te vieren dat het Zijne Majesteit de Koning heeft behaagd u te benoemen tot Lid in de Orde van Oranje-Nassau.

Lid in de Orde van Oranje-Nassau: de heer Hans van Bunnik

Meneer Van Bunnik,

Kent u de Mission: Impossible-films? Dan weet u misschien dat Ethan Hunt – gespeeld door de acteur Tom Cruise – in geheime missies allerlei halsbrekende toeren uithaalt. En het mooie is dat Tom Cruise veel stunts zelf deed.   

Ik hoorde dat u in de Sint-Catharinakathedraal ook ooit een gevaarlijke missie moest uitvoeren. Toen u zelf lampen aan het ophangen was in het hoogkoor – ik zou daar een stuntman voor inhuren… – liet uw assistent per ongeluk uw dure bril vallen. Met een vlaggenstok en een touw liet u zich als een geheim agent naar het onderste deel van het gewelf zakken. En de bril bleek nog heel! Geen mission impossible, maar een geslaagde missie.    

Als koster kent u de kathedraal van koor tot kapiteel. Als jonge Hans ging u vaak met uw vader mee naar de kathedraal, want hij was hier ook koster. De kathedraal werd uw tweede huis. En omdat het de kerk van de aartsbisschop is, vindt u dat alles hier perfecter-dan-perfect geregeld moet zijn. Op zondagen, tijdens bijzondere vieringen of als een priester of diaken wordt gewijd, bent u altijd druk-druk-druk met draaiboeken, placering en de taakverdeling.  

Naast regisseur bent u de spreekwoordelijke Handige Hans. U pakt alles aan. Is de verwarming of versterker stuk? Hans komt aanfietsen en fikst het. Uw allermooiste klus is misschien wel de opbouw van de prachtige Napolitaanse Kerststal van het Museum Catharijneconvent in úw Sint-Catharinakerk. Naast een kundig koster en een kluskoning bent u ook de bruggen bouwende buurman.

Vergeef me deze woordspeling, maar u spaart koster noch moeite om alles tot in de puntjes te verzorgen. Ik hoorde dat zelfs het aanreiken van de bisschopsstaf een taak van de koster is. Een eervolle taak, die bijna niet te overtreffen is.  

Maar ik ga wel een poging wagen... Mijn missie is u vertellen dat het Zijne Majesteit de Koning heeft behaagd u te benoemen tot Lid in de Orde van Oranje-Nassau.  

Lid in de Orde van Oranje-Nassau: de heer Mesut Çavuşoğlu

Meneer Çavuşoğlu, 

U bent misschien wel één van de meest onbegrepen mensen in Kanaleneiland. Onbegrepen in de zin van dat niet iedereen uw gevoel voor humor kan peilen. Mensen denken namelijk dat u alleen maar kritiek heeft, terwijl uw scherpe opmerkingen vooral satirisch zijn bedoeld. 

Mensen die u kennen, beamen dat. “Mesut is heel direct en duidelijk in zijn taalgebruik. Iedereen neemt hem te serieus. Maar hij is best grappig en heel leuk in de omgang.” Einde citaat. 

Als ik zie hoeveel werk u twee decennia lang verzet, dan kan humor helpen. Namens Krachtstation Kanaleneiland geeft u vluchtelingen en nieuwkomers les in wat veel mensen de aller moeilijkste taal op aarde vinden. Inderdaad, het Nederlands. 

Wat u altijd tegen nieuwe cursisten zegt, is dat je zonder de taal niet verder komt in Nederland. Die opmerking is direct, duidelijk en bij hoge uitzondering niet satirisch bedoeld. 

Naast het verschil tussen de en het uitleggen of vertellen hoe je het woord schouwburg uitspreekt, geeft u ook inburgeringslessen. Dat we in Nederland tegen bepaalde thema’s aankijken, zoals man-vrouwverhoudingen en de vrijheid om te kiezen van wie je houdt. 

U staat bekend als een bruggenbouwer. De Alevitische culturele vereniging Akder organiseert geregeld ontbijtsessies, over onderwerpen waar veel discussie over is. Bijvoorbeeld islamofobie en antisemitisme, radicalisering en gendergelijkheid en zelfbeschikking. Als gespreksleider en trainer zorgt u dat discussies altijd op een open, veilige en respectvolle manier plaatsvinden.

En hopelijk is er ook ruimte voor de onvolprezen ‘Mesut-magie’. Inderdaad, uw satire, want ik weet zeker dat je daarmee de meest vastgeroeste mening wat losser kan maken. 

Meneer Çavuşoğlu, u heeft inmiddels ontdekt dat ze u met een smoes naar de schouwburg hebben gelokt. Hopelijk vat u dit leugentje om bestwil sportief op, want u weet: een satiricus moet niet alleen kunnen uitdelen, maar ook kunnen ontvangen.   

Over uitdelen en ontvangen gesproken: ik mag vertellen dat Zijne Majesteit de Koning heeft besloten u te benoemen tot Lid in de Orde van Oranje-Nassau.  

Ridder in de Orde van Oranje-Nassau: de heer Patrick Cramers

Meneer Cramers,

Voor veel mensen is het vandaag best even wennen – zo’n volle zaal, met muziek en spotlights en een podium. En daar dan zelf op moeten. Ik voel dat zelf ook een beetje zo. Op een dag als vandaag ben ik toch een beetje de circusdirecteur.   

Voor u ligt dat anders. Want u houdt zich al bijna 20 jaar bezig met een heel vergelijkbare setting. Namelijk: het circus. De foto’s achter mij verraden het al een beetje. En daarbij was u vanaf het begin een verbinder, iemand die mensen en disciplines samenbracht. 

Verschillende vormen, verschillende steden. Dat is geen overbodige luxe, want de circuswereld is minstens zo divers als het publiek in deze zaal. Het is een echte podiumkunst, met heel verschillende tradities.  

U zette alles op alles om die diverse werelden te verbinden. U was medeoprichter van DIEDOM, een circusschool hier in Utrecht. U verbond de circusproducties van de Utrechtse Schouwburg met de circusopleiding in Rotterdam. U was een drijvende kracht achter het Circusstad-festival in Rotterdam.  

En...u organiseerde het Symposium ‘Staat van het Circus’. En daarna ging u een stap verder en bracht u zelfs de verschillende koepelorganisaties samen. U maakt er één grote koepeltent van!  

Belangrijk om te noemen is dat u dit allemaal deed naast uw reguliere baan. Dat was bij Codarts in Rotterdam, een internationale hogeschool voor kunstvakonderwijs. U was daar aanjager en ambassadeur van de eerste hogere circusopleiding van Nederland.   
De afgelopen jaren zette u zich in voor Panama Pictures, met voorstellingen op het snijvlak van dans, en – ik ben benieuwd of de zaal het kan raden? – circus inderdaad. U was nauw betrokken bij het talentenprogramma. En zo verbindt u niet alleen de disciplines, de steden en organisaties, maar ook de generaties met elkaar. Daarmee levert u een ongekende bijdrage aan de Nederlandse circustraditie. Ik zou u eigenlijk willen benoemen tot circusdirecteur van Nederland, maar dat kan ik vandaag niet doen. Wel heb ik iets anders voor u. 

Meneer Cramers, het heeft Zijne Majesteit de Koning behaagd u te benoemen tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau.

Lid in de Orde van Oranje-Nassau: de heer Hans Créton

Meneer Créton, 

Gefeliciteerd met uw 90e verjaardag! Laat ik daar mee beginnen. Hoewel ik – geloof ik – niet te veel mag zeggen over uw leeftijd. Daar kom ik straks nog even op terug. U geeft nog regelmatig een speech, heb ik begrepen. Nou, vandaag is het even mijn beurt.  
Sorry dat ik u moet teleurstellen. Uw geliefde kleinkind Jonas heeft vandaag geen verjaardagsfeest voor u gepland. Is hij erbij vandaag? Ook Jonas zit in het complot.  

Hans, u bent volledig vergroeid met Sportvereniging Kampong – erelid ook. U was de afgelopen 20 jaar onder meer voorzitter van de voetbaltak, jeugdleider, en voorzitter van de jeu de boules-vereniging. U richtte een veteranenteam op dat inmiddels alweer meer dan 20 jaar competitie speelt. Echt een veteraan onder de veteranen, zal ik maar zeggen. En dan kom je op het punt dat er dingen naar je vernoemd gaan worden. Ik denk dat veel mensen in de zaal al even naar die voetbal in uw hand zitten te turen. Dat is de Hans Créton-cup. Een eigen cup, wie wil dat nou niet? Een tribune ofzo is natuurlijk ook leuk, maar een eigen voetbaltoernooi, dat is wel echt het summum…  

Meneer Créton, u maakt het mogelijk dat talloze Utrechters, van alle leeftijden, kunnen genieten van sport. Uw clubgenoten maken u maar één verwijt: dat u niets uit handen wilt geven. Want Hans Créton is nogal…Hans-on. Zo’n verwijt is eigenlijk een compliment.  
Naast uw werk voor Kampong vond u ook nog tijd om zich in te zetten voor andere organisaties. Decennialang, zelfs. U was jarenlang penningmeester bij de Stichting Werkgroep Natuurkunde Didactiek, waar u conferenties organiseerde voor natuurkundedocenten. En u was tientallen jaren actief voor de Stichting Overvecht Zuid voor het Katholiek Onderwijs.  

Het is duidelijk: u laat zich niet afremmen of tegenhouden. En zeker niet door zoiets banaals als ‘leeftijd’. Dat merkt ook ANBO-PCOB, de belangenvereniging voor senioren. Nog niet zo lang geleden organiseerde u de bijeenkomst ‘Ouder worden 2040: arbeidsparticipatie op hogere leeftijd’. U hield een heel persoonlijk verhaal dat veel indruk heeft gemaakt.  

Toch wel bijzonder voor iemand die vandaag de leeftijd heeft bereikt die ik eigenlijk niet mocht verklappen. Want op die bijeenkomst zei u, en ik citeer: ‘Ik ben voor anderen steeds meer mijn leeftijd, en steeds minder Hans Créton’. 

Laat ik dan zeggen: voor mij bent u vooral Hans Créton. En volgens mij ook voor de mensen bij Kampong, in het onderwijs, bij ANBO-PCOB, én natuurlijk voor Jonas en Sophie. Het heeft Zijne Majesteit de Koning behaagd u te benoemen tot Lid in de Orde van Oranje-Nassau.

Lid in de Orde van Oranje-Nassau: de heer Ahmed Darwich

Meneer Darwich,

U moest vandaag aanwezig zijn bij een bijeenkomst van Utrechtse vrijwilligers. Nou, dat klopt wel aardig geloof ik. De Stadsschouwburg zit er vol mee. Maar dat u hier niet bij elkaar bent om te kletsen en een kopje koffie te drinken, had u inmiddels wel door. 

Meneer Darwich, u doet vrijwilligerswerk in Utrecht, elders in Nederland, en zelfs helemaal in Egypte. U bent een trotse Egyptenaar, maar ik hoorde dat u Utrecht toch de mooiste stad vindt die er is. Dat zullen veel mensen hier met u eens zijn. U bent medeoprichter en vicevoorzitter van de Algemene Vereniging van Egyptenaren in Nederland, met 500 leden. Al meer dan 20 jaar helpt u Egyptenaren in Nederland om hier hun weg te vinden, en informatie te delen over het thuisland. Met de politieke ontwikkelingen in Egypte is daar veel behoefte aan. U helpt met de taalontwikkeling, zowel Arabisch als Nederlands.   

Daarnaast bent u actief bij het NISBO, de Nederlandse Bond voor oudere migranten in Utrecht. Daar kennen ze u als een gedreven, enthousiaste en harde werker. Dankzij die houding is NISBO nu een bekende naam.  

Steeds meer mensen weten de weg te vinden naar buurtcentrum OASE in Zuilen. Dat was bijvoorbeeld belangrijk in de coronaperiode, toen u een grote rol speelde in het geven van voorlichting over vaccinaties. Dat was veel uitleggen, veel gesprekken voeren, proberen je in de ander te verplaatsen.  

U bent ook nog vrijwilliger bij de Stichting Marokkaans Dialoog Overvecht te Utrecht. U verzorgt lessen in het Arabisch en begeleidt dialogen tussen ouderen en jongeren in het buurtcentrum. Het is echt bijzonder hoeveel u doet, hoe lang u dat al doet, maar misschien wel vooral hoeveel tijd u daaraan besteedt: tientallen uren per week zet u zich in voor de oudere migrant in Utrecht. Belangeloos, omdat u mensen wilt helpen. 

Dat is niet onopgemerkt gebleven en u had het al geraden, ik heb iets voor u. Meneer Darwich, het heeft Zijne Majesteit de Koning behaagd u te benoemen tot Lid in de Orde van Oranje-Nassau.

Lid in de Orde van Oranje-Nassau: mevrouw Soni Gurnani

Mevrouw Gurnani,

Ik hoorde dat wij allebei dol zijn op lekker eten. Kruidig en pittig mag best, toch? En we zorgen dat er genoeg eten is voor iedereen. 

Bij stichting Asha weten ze dat u vaak niet op een portie meer of minder kijkt. U bent betrokken bij het Ontmoetingsproject voor Hindoestaanse Ouderen en de bijeenkomsten regelt u tot in de puntjes. En dan kan het gebeuren dat er zo veel hapjes op tafel staan dat voor iedereen een complete maaltijd overblijft. “Heeft u voor morgen alvast een lekker ontbijt”, zegt u dan. Misschien moet ik ook eens een keer aanschuiven! 

Als op donderdagmiddag de deuren van buurtcentrum De Oase openzwaaien, krijgen ouderen niet alleen een warm welkom en een warme maaltijd, maar ook een warm bad. Want Soni staat altijd klaar voor een praatje of een luisterend oor. U heeft veel meer te delen dan alleen heerlijke Hindoestaanse gerechten.     

Ook in India voelen ze uw warme hart kloppen. Decennialang bent u vrijwilliger bij de Indian Council for Children Welfare. Deze stichting doet heel belangrijk werk in India. Ook in de regio Tamil Nadu – uw geboorteplek. 

Namens deze organisatie zet u zich in voor Indiase gezinnen met serieuze geldzorgen, bijvoorbeeld omdat de vader een handicap heeft. Dankzij de financiële steun kunnen kinderen gewoon bij hun ouders blijven wonen.  

Ook weeshuizen kunnen alle hulp gebruiken. U reist heel Nederland af om geld in te zamelen, zodat weeskinderen in India kunnen eten. U bezoekt ook regelmatig lokale projecten om zelf de handen uit de mouwen te steken en moral support te bieden.   

En u doet nog zoveel meer… Voor de Surinaams-Hindoestaanse gemeenschap, voor de Indiaas-Nederlandse contacten. U bent de 24-karaats gouden verbindingsschakel tussen India, Nederland en de Surinaams-Hindoestaanse gemeenschap. Al vele jaren, met alle liefde.  

Tijd voor een passende beloning, vindt ook de koning. Het heeft Zijne Majesteit de Koning behaagd u te benoemen tot Lid in de Orde van Oranje-Nassau.  

Lid in de Orde van Oranje-Nassau: mevrouw Roberta Haki-Della Rovere

Mevrouw Roberta Haki-Della Rovere,

Veel van de verhalen die ik vandaag heb verteld, en nog ga vertellen, vallen samen met één woord. Een land, zoals Nepal. Een sport, zoals voetbal. Een podium, zoals het circus. Voor u heb ik geloof ik drie woorden nodig. Misschien kunt u ze raden… Inderdaad, ouderen in Overvecht.  

Want ouderen in Overvecht kunnen hun lol niet op met u. Ik ga het even opsommen: koken en bakken, allerlei feestjes, tuinieren in de buurt, rommelmarkten, muziek, sportactiviteiten, schilderen…u organiseert het allemaal en ging daar zelfs mee door toen u in 2020 ernstig ziek werd. U bent echt een verbinder in de wijk. U bent onder meer de initiatiefnemer van Oké Nu, een buurtinitiatief dat allerlei activiteiten organiseert in Overvecht-Noord. Er wordt zelfs gezegd, en dat is heel bijzonder: elke organisatie in de wijk zou baat hebben gehad van uw inzet.  

U bent dus een echte spilfiguur in het netwerk van Overvecht, en dat maakte het ook wel makkelijk om u hierheen te lokken. U kreeg een uitnodiging voor een vrijwilligersontbijt, hier in de buurt. Renuka had uw hulp nodig.  

Blijkbaar is dat de beste manier om ervoor te zorgen dat u daadwerkelijk op komt dagen: een hulpvraag. Dat zegt veel over u.  

U heeft inmiddels wel begrepen dat u vandaag geen vrijwilligersontbijt hoeft te organiseren. Wel is het zo dat de zaal helemaal vol zit met vrijwilligers, ook uit uw buurt. Dus ongetwijfeld zitten er een paar bij die u kent.  

Al sinds 1980, nog net geen 45 jaar, werkt u voor zorgorganisatie Careyn en haar voorgangers. De bewoners van zorgcentrum Rosendael kunnen op u rekenen. Kwaliteit van leven, heet dat officieel. Maar misschien is het wel beter om gewoon te zeggen: plezier, lol, gezelligheid. Dat staat centraal. En volgens uw collega’s, en dat zijn echt hun woorden, draagt niemand daar zo veel aan bij als u. Een prachtig compliment van de mensen die u het beste kennen. Nog even, een maand of 7, en u gaat met pensioen. Uw collega’s gaan u missen. En u bent natuurlijk ongelofelijk belangrijk voor de bewoners van Rosendael. Maar ook breder in Overvecht. Ik denk bijvoorbeeld aan de beweegtuin, aan de Amazonedreef, waar je lekker je spieren kunt trainen. En aan uw inzet op het gebied van fondsenwerving. 

Laat ik daarom afsluiten door te zeggen: Mevrouw Haki-Della Rovere, uw werk is niet onopgemerkt gebleven. Het heeft Zijne Majesteit de Koning behaagd u te benoemen tot Lid in de Orde van Oranje-Nassau.    

Ridder in de Orde van Oranje-Nassau: de heer Gio van den Heuvel

Meneer Van den Heuvel,

Ik hoorde laatst een prachtig citaat: “Bestaat iets nog niet, dan zit je op de goede weg”. Heel filosofisch. Het zou zomaar een uitspraak van Confucius kunnen zijn... Geen idee of u de bedenker bent, maar u leeft uw leven helemaal naar deze wijsheid. 

Een mooi idee ontstond ooit in het Transvisie Transcafé LVB, een ontmoetingsplaats voor transpersonen met een lichtverstandelijke beperking. U sprak een transman die een boek wilde lezen over mensen zoals hij. Dus u naar de gespecialiseerde boekhandel… Maar er waren alleen prentenboeken voor kinderen en boeken vol moeilijke woorden en ellenlange zinnen. Niks wat hij kon lezen. 

Dus zei u: “Dan maken wij dat boek toch lekker zelf?” De titel ‘Zie wie ik ben’ had u zo bedacht, maar het eindeloze regelen, redigeren en reorganiseren bezorgden u slapeloze nachten. Maar u hield vol en het boek kwam er!   

U bent zelf ook ooit in transitie geweest en zet u al jaren op veel terreinen in voor transpersonen. Privé en professioneel bent u een pionier. Bij de gemeente Utrecht zette u zich in voor twee e-learnings – over het contact in de publieke dienstverlening met transpersonen en ‘Jong & Transgender’. Als eerste gemeente verbeterde Utrecht de dienstverlening voor transpersonen. Dankzij u kregen wij, zelfs eerder dan onze Amsterdamse collega’s, genderneutrale toiletten. En u deed meer. Transvisie Transcafé LVB…uw idee. U bent medeoprichter en lid van de Stichting Utrecht Gender Divers en u stond aan de wieg van U-Pride, het regenboognetwerk van de gemeente Utrecht…  

Als u ergens uw voelsprieten uitsteekt, ontdekt u dingen die er nog niet zijn. En weet u dat u op de goede weg bent. Ideeën poppen op en balletjes gaan rollen, want ‘Gio gets things going’. Geen filosofische wijsheid, maar de waarheid. 

Feit is dat uw jarenlange inzet voor transpersonen, mensen met een lichtverstandelijke beperking – en laat ik de liefdevolle zorg voor uw pleegdochter niet vergeten – een beloning verdienen. 

Het Oranje Koffieconcert dat ze u voor vandaag hadden beloofd, gaat aan uw neus voorbij. Hopelijk maak ik het goed door u te vertellen dat het Zijne Majesteit de Koning heeft behaagd u te benoemen tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau.

Lid in de Orde van Oranje-Nassau: de heer Folkert Horst

Meneer Horst, 

Ik begin graag met een raadsel. Wat hebben Spitfire-vliegtuigen, een appartementencomplex in Utrecht en de Protestantse Gemeente Leidsche Rijn met elkaar gemeen? Precies, dat bent u! En verder misschien niet zo veel? Maar laten we ze even nalopen. Misschien komen we onverwachte overeenkomsten tegen.  

Om te beginnen de Spitfires, want die springen er toch wel tussenuit. Is dat ook een Spitfire, waar we u op de foto in zien zitten? U heeft het voor elkaar gekregen dat een Engelse Spitfire naar Nederland kwam, en ook luchtwaardig werd gemaakt. Daar richtte u zelf een organisatie voor op, Dutch Spitfire Flight. Daar kwam veel overleg bij kijken, met de luchtmacht en de autoriteiten in beide landen, maar het lukte. Later ging de organisatie op in Koninklijke Luchtmacht Historische Vlucht, waar u ook een sleutelrol vervulde. U was onder meer de contactpersoon voor de Inspectie Leefomgeving en Transport, en hoofd van de technische dienst.  

Dan de Protestantse Gemeente Leidsche Rijn. Daar bent u vrijwilliger sinds 2011 en heeft u een aantal prachtige ideeën gelanceerd. U zette een audiovisueel systeem op, zodat de diensten ook thuis te volgen zijn.  

Maar u begrijpt dat ik ook de Top 2000 moet noemen. Maar liefst 12 muzikanten spelen dan de favoriete liedjes van de gemeenteleden. Het was zo’n succes dat er nu ook zo’n Top2000 is in Abcoude en Bodegraven. Misschien zie ik hier toch al voorzichtig een verband met de Spitfires: u begint klein, en als het een succes wordt breidt u snel uit.  

Kijken of we die lijn door kunnen trekken naar het appartementencomplex Parijsboulevard. Dat gebouw had de nodige mankementen. Een beetje als een oude Spitfire. Maar u verbond de betrokken partijen met elkaar en ging samen op zoek naar oplossingen. En u verricht zelf ook de nodige technische klussen in het gebouw. De mensen die u het beste kennen zeggen: Folkert is nooit te beroerd om te helpen. Of er nu lampen moeten worden opgehangen, of honderden oliebollen gebakken…op Folkert kan je bouwen. 

Meneer Horst, vanwege uw inzet voor de gemeenschap, op deze uiteenlopende manieren, heeft het Zijne Majesteit de Koning behaagd u te benoemen tot Lid in de Orde van Oranje-Nassau.

Lid in de Orde van Oranje-Nassau: de heer Hans van 't Hullenaar

Meneer Van ’t Hullenaar, 

Als uw familie u had verteld waarom u hier vandaag naar toe moest, dan zou u niet zijn gekomen. Daar bent u te bescheiden voor, zeggen zij. Daarom is u iets op de mouw gespeld. U dacht het hier, vandaag te hebben over iets waar u het wel vaker over heeft: fondsenwerving. Maar vandaag gaat het over een andere bijdrage, namelijk uw bijdrage. En daarvan is de waarde niet in geld uit te drukken.  

Al ruim 20 jaar zet u zich in voor de allerarmsten, namelijk de Dalit-gemeenschap in het zuiden van India. U verbindt Overvecht met Tamil Nadu.   

Huizen, waterputten, scholen…het leven van vele duizenden mensen verbeterde drastisch door de activiteiten van stichting Together, waar u, en ik citeer, ‘de dieselmotor’ van bent.  

Onvermoeibaar schrijft u proposals, zet u projecten op, werft lokaal de mensen die het gaan uitvoeren, en u inspecteert zelf de voortgang. 

De mensen die met u werken, omschrijven u als onvermoeibaar. U blijft maar gaan. U vormt een brug van bijna 8000 kilometer.  

Maar vandaag mag u eens stil zitten en luisteren naar deze beknopte lofzang. De kroon op uw werk is misschien wel het Together Home. Meer dan 40 mensen met een verstandige of lichamelijke beperking worden daar opgevangen en krijgen er medische zorg. Dan is er onlangs ook nog een medische post geopend. Met twee dokters en veel aandacht voor seksueel geweld en de preventie daarvan. 

Ik begreep dat de pater die verantwoordelijk is voor het gehandicaptenhuis ook is uitgenodigd, het was nog even spannend of hij kon komen. Is hij er vandaag? U werkt al 25 jaar met elkaar samen.  

Ja, in Tamil Nadu voelen de mensen uw inzet. Maar niet alleen daar. U doet ook nog het nodige voor de mensen in uw directe omgeving. U helpt de buren met de belastingaangifte en doktersafspraken. Kinderen die even niet thuis konden wonen, nam u in huis. Buren helpt u met de belastingaangifte en u brengt eten naar uw bejaarde buurvrouw.  

Het is echt bijzonder hoeveel u doet. En het is nauwelijks mogelijk om hier in Nederland een impact te maken die in de buurt komt van wat u met stichting Together voor elkaar bokst. Daarom heeft het Zijne Majesteit de Koning behaagd u te benoemen tot Lid in de Orde van Oranje-Nassau. 

Lid in de Orde van Oranje-Nassau: mevrouw Kim van der Kaaij-Ong

Mevrouw Van der Kaaij,

Niet schrikken, maar ik begin mijn verhaal aan u graag met het wetboek van strafrecht. Om precies te zijn artikel 326B. Want daar staat, in nogal moeilijke taal, dat het verboden is om je via een brief voor te doen als iemand anders. Maar vandaag zien we dat voor één keer door de vingers. Waarom? 

Nou mevrouw Van der Kaaij, u bent vandaag op een prachtige manier opgelicht door uw partner, Jan. Gelukkig maar, want nu bent u hier. U kreeg namelijk een bijzondere uitnodiging van de provincie Utrecht. Gedrukt op prachtig oud papier. Voorzien van het logo van de provincie. En die valse uitnodiging werd door Jan op het juiste moment tussen de post op de deurmat gestopt.  

U zou te gast zijn bij een Koningsdag Concert. Maar dat er vandaag iets heel anders op het programma staat, dat had u inmiddels wel door.  

Al vele tientallen jaren zet u zich in voor het welzijn van kerkgangers van de Holy Trinity Church, in Oudwijk. U treedt op als ‘steward’ en begeleidt mensen naar hun plek. En u versiert de kerk met prachtige bloemen en heeft daar zelfs een cursus voor gevolgd.  
U bezoekt ook de zieken, thuis of in het ziekenhuis. En u neemt dan ook nog uw beroemde kippensoep voor ze mee. Nu hou ik zelf erg van koken, dus ik ben benieuwd naar het recept.  

Dan noem ik ook nog uw vrijwilligerswerk als gastvrouw op Paleis Soestdijk. Pas als het paleis gesloten is, gaat u op vakantie, zeggen uw collega’s. Dat is pas toewijding! En mevrouw Van der Kaaij, uw bijzondere toewijding verdient een bijzondere onderscheiding. Het heeft Zijne Majesteit de Koning behaagd u te benoemen tot Lid in de Orde van Oranje-Nassau.

Lid in de Orde van Oranje-Nassau: De heer Peter Kauerz

In deze volle zaal voel ik me een beetje stadionspeaker. Maar de enige echte stadionspeaker staat hier voor mij. Peter Kauerz, dé stem van de Galgenwaard. Meneer Kauerz, u heet bij FC Utrecht de bezoekers welkom, somt de opstellingen en wissels op en zegt – na een klinkende overwinning, zoals de 4-0 op Eerste Paasdag – iedereen tot ziens. Uw stem is bekender dan uw gezicht.    

Behalve in uw eigen buurt. Ik hoorde dat u in Regentesselaan een local hero bent. Het bekendste-slash-beruchtste studentenhuis is Huize Sickesz. De bewoners vieren weleens een feestje, drinken weleens een biertje en vergeten weleens de volumeknop lager te zetten.  

Als de Ron Jans van de Regentesselaan geeft u de studenten instructies. ‘Denk aan de buren.’ Maar ook: ‘Ruimen jullie de voortuin een keer op?’ En: ‘Die heg snakt naar een knipbeurt.’ Heldere verzoeken, met humor gebracht. En dat werkt, want de rust keert snel terug en dankzij uw elektrische heggenschaar en aanhangwagen die ze van u mogen lenen, zien de heg en voortuin van Huize Sickesz er weer picobello uit.  

Naast oplettend ordehandhaver bent u ook hobby-hotelbaas. Ieder jaar heeft u een deelnemer aan het Liszt Concours te gast. En de piano mag dan ook blijven logeren.  
Uw huis is dan ook een repetitieruimte. En mochten de virtuoze vingers uit vorm zijn, staat u klaar met een peptalk. Zodra de pianist de voordracht onder de knie heeft, zwaait u de tuindeuren open en mag de hele buurt – ínclusief het studentenhuis – meegenieten.     
Buurtgenoten die naar een verzorgingshuis gaan, blijft u trouw bezoeken en voorziet hen van het laatste Regentesselaannieuws. Ook zorgt u al jaren voor uw oudere buurvrouw. U klauterde zelfs ooit haar balkon op om inbrekers te verjagen. Had u weer een spannende scoop voor het verzorgingshuis...  

En nu heb ik breaking news voor u. Ook de koning heeft veel waardering voor uw inzet voor FC Utrecht, het Liszt Concert en uw buurtgenoten. Leuk om als gelegenheidsstadionspeaker te mogen verkondigen dat het Zijne Majesteit de Koning heeft behaagd u te benoemen tot Lid in de Orde van Oranje-Nassau.  

Lid in de Orde van Oranje-Nassau: de heer Sjon Koot

Meneer Koot, 

U ziet het…er heeft vandaag weer een hele volksverhuizing naar de stadsschouwburg plaatsgevonden. Maar die verhuizing valt in het niet bij een operatie die u een aantal jaar geleden in goede banen moest leiden. Stichting Scouting Utrecht Oost – úw scoutingclub – had een nieuw onderkomen nodig. En het mocht niks kosten… 

Een hondenvereniging in Noord-Holland had een houten gebouw waar ze graag van af wilden. Niet duur, maar de scouts moesten de onderdelen wel zelf op de vrachtwagen laden en op de Koningsweg weer opbouwen… De meesten zouden slapeloze nachten krijgen van deze XXL LEGO-set, maar dankzij uw organisatieskills, bouwkundige kennis en een bataljon vrijwilligers staat er al jaren een mooi clubgebouw.  

Naast medeorganisator van de Lichtjesroute in Utrecht-Oost kennen wij u vooral als de Toolman Tim van de scouting in Utrecht-Oost. Als er ergens zaag-, timmer- of reparatiewerk ligt, fikst u het. Van kleine reparaties tot een compleet hoofdgebouw vervangen. Op de kluszaterdagen steekt u zelf ook de handen uit de mouwen. U zorgt dat de jonge scouts geen last hebben van alle werkzaamheden. Een onvergetelijke zaterdag voor de kinderen is voor u het allerbelangrijkst. 

Naast gouden handen heeft u ook een hart van goud. U staat altijd klaar voor de scouts en legt de vrijwilligers graag in de watten. Iedereen in deze zaal moet dit maar als een hint beschouwen…  

Uw WhatsAppgroep moet gigantisch zijn, net als de hoeveelheid mededelingen, tips en verzoeknummers die u rondstuurt. Want als Sjon iets in zijn hoofd heeft… Maar: u beloont alle harde werkers ook. Bijvoorbeeld met zelf geknutselde sleutelhangers. En een kluszaterdag is geen kluszaterdag zonder het door u eigenhandig bereide ‘Broodje van Kootje’. Ik hoorde dat uw hamburger met gebakken uitjes superkrachten naar boven brengt.   

We hopen dat de scouts nog járen van uw gouden handen, uw hart van goud én uw bak- en braadkunsten profiteren. En Utrecht van de jaarlijkse Lichtjesroute.  

Ik zeg: tijd voor een aanmoedigingsprijs! U voelt hem waarschijnlijk wel aankomen en inderdaad: het heeft Zijne Majesteit de Koning behaagd u te benoemen tot Lid in de Orde van Oranje-Nassau.  

Lid in de Orde van Oranje-Nassau: de heer Walter Kronenburg

Meneer Kronenburg,

En u dacht vanmorgen gezellig met uw vrouw Marjan naar de rommelmarkt te gaan om tweedehands kunstwerken te scoren. Hopelijk vindt u later alsnog een pareltje… Ik heb mijn parel al gevonden en hij staat hier voor mijn neus. 

Want parels, die hebben wij ook in onze samenleving. Mensen die zich jarenlang onvermoeibaar inzetten voor anderen. Voor u begon het in 1971 bij de Utrechtse Rugby Club. Uw eerste werkzaamheden waren oud papier afvoeren en – zo lang geleden dus – ponskaartmachines bezorgen. Maar de rugbyers kennen u vooral als de betrokken barman boordevol humor. "Onze vaste kracht met vaste grappen", noemen ze u. 

Naast bier- en moppentapper bent u al tien jaar de regelneef van het voedselbankuitgiftepunt in Utrecht-Oost. Iedere zaterdag voorziet u gezinnen van eten, doordeweeks doet u de administratie, voert gesprekken met deelnemers en alle overgebleven etenswaren bezorgt u bij BuurtBuik.  

Mij is verteld dat u een tijdje persoonlijk het voedselpakket bij één van de deelnemers thuisbracht, omdat die slecht ter been was. Het was dan nooit snel afgeven en – hup! – weer door. Hier ontstond een klein sociaal ritueel, waarbij u en de deelnemer het voetbal – en alle andere belangrijke zaken van het leven – doornamen. Dan kwam de betrokken barman weer in u naar boven. 

Dit is de Walter die altijd sociaal betrokken is en investeert in écht contact. U bent het levende bewijs dat iets waardevols niet per se groots en meeslepend hoeft te zijn. Echte aandacht, oprechte interesse, je medemensen het gevoel geven dat zij er ook toe doen – daar gaat het om.  

Mensen met zo’n groot hart…zijn de pareltjes die je niet op de rommelmarkt vindt. Zij zitten vandaag hier in deze zaal. En u bent één van hen. Ik vind het ontzettend leuk en eervol u te mogen vertellen dat het Zijne Majesteit de Koning heeft behaagd u, Walter Willem George Kronenburg – u heeft trouwens net zo’n chique naam als de koning! – te benoemen tot Lid in de Orde van Oranje-Nassau. 

Lid in de Orde van Oranje-Nassau: mevrouw Diny van der Leest-Brand

Mevrouw Van der Leest, 

Ik hoorde dat u vandaag iets leuks ging doen. U ging naar een verhalenwedstrijd, toch? Het onderdeel verhalen klopt… U heeft er al een aantal gehoord en weet u wat? Ik vertel er gewoon nog één. 

Het is het verhaal over de Woerdlaan in Vleuten-De Meern. Hier dreigde vorig jaar een straatfeest letterlijk in het water te vallen. Gelukkig was daar een schat van een buurvrouw die haar garage leegruimde, zodat iedereen op een droge plek kon feesten en spelen. De weersvoorspellingen vielen mee, dus het moet wel karma zijn geweest. En werd het ook echt feest… 

Diezelfde schat van een buurvrouw nam tien jaar geleden een moedig besluit, toen opeens het einde van bridgeclub ‘Sans Atout’ dreigde. Er was al geen voorzitter meer en de penningmeester was net overleden. Secretaris was zij al, maar zij nam nu ook het voorzitterschap op zich en ze werd daarmee de reddende engel van de bridgeclub.  

Al meer dan een halve eeuw is zij actief voor de PKN-wijkgemeente Marekerk. Ze begon als ouderling, was wijkvertegenwoordiger, verzorgde liturgische diensten in De Zonnewijzer, schreef mee aan het jubileumboek over 100 jaar Marekerk en geeft op vrijdagen rondleidingen in de kerk.

En hoe leuk is het als mensen op hun 63e nog een universitaire bul halen? Doctorandus in de Geschiedenis werd zij. Namens de Historische Vereniging Vleuten-De Meern, Haarzuilens en Leidsche Rijn was zij niet alleen schrijver en co-auteur van historische boeken en publicaties, zij is ook gastvrouw in het museum.    

Dan vind ik het geen verrassing dat ze deze aimabele en erudiete dame ‘de super-oma van de Woerdlaan’ noemen. En de hoofdpersoon van dit heldinnenverhaal…dat bent u! Ja, u bent die geweldige super-oma. Ik vind het een goed verhaal, dat zeker een happy end verdient.  

Ik ga u snel verlossen van deze cliffhanger, door u te vertellen dat het Zijne Majesteit de Koning heeft behaagd u te benoemen tot Lid in de Orde van Oranje-Nassau.  

Ridder in de Orde van de Nederlandse Leeuw: mevrouw Karen Aardal

Mevrouw Aardal,

Eigenlijk wilde u dit weekend naar Noorwegen om aan uw zeilboot werken. Want volgens uw partner Jan zijn er twee Karens: de Noorse en de Nederlandse. De Noorse Karen is van het avontuur en het buitenleven. Water uit de put, gas uit de fles en elektriciteit van de zon. Ze zet de natuur naar haar hand. 

Het leven van de Nederlandse Karen staat in het teken van iets dat voor velen van ons, zo niet iedereen in deze zaal, volstrekt onbegrijpelijk is. Maar daarom nog niet minder belangrijk. Integendeel. En om die Karen draait het vandaag. De Nederlandse Karen die de getallen naar haar hand zet.   

U bent, zo wordt door meerdere collega’s gezegd, wereldleider – u hoort het goed beste mensen, wereldleider – op het gebied van optimalisatie. Dat is het deel van de wiskunde dat zich bezighoudt met het maken van de beste keuze met een beperkte hoeveelheid middelen. U bent al sinds 2008 hoogleraar aan de TU Delft. Vanaf het begin bent u sectiehoofd van de sectie Optimalisatie. Daarvan maakte u een bruisende onderzoeksgroep. 

Dat de kwaliteit van het werk van de onderzoeksgroep bijzonder hoog is, blijkt uit de internationale erkenning en de carrières van vele groepsleden. Voor jonge onderzoekers bent u een inspirator en rolmodel. 

U doceerde in Eindhoven, Utrecht, Tilburg en Rotterdam. U was onder meer universitair hoofddocent aan de Universiteit Utrecht, en associated professor aan het Georgia Institute of Technology.  

Uw bijdragen zijn talrijk, maar het bekendst is uw werk op het gebied van combinatorische optimalisatie. Dat heeft talloze praktische toepassingen. De optimale dienstregeling in het OV, de ideale route voor een ambulance, de perfecte medische behandeling.   

Ik zou het nu kunnen hebben over ‘benaderings-algoritmen’, ‘veelvlakkige combinatoriek’ en ‘branch-and-bound’, maar ik vrees dat ik dan het publiek kwijtraak. Liever houd ik het concreet – en gelukkig kan dat ook.   

Want u ontwikkelde een algoritme dat door verschillende ambulancediensten en traumahelikopters wordt gebruikt. Dat algoritme zorgt voor een kortere reistijd bij een ramp of ongeluk. Hiermee levert u een uiterst belangrijke bijdrage aan het goed functioneren van medische hulpdiensten. Met andere woorden, uw onderzoek redt daadwerkelijk levens. Dit onderzoek was ook het onderwerp van de IFORS Distinguished Lecture, een prestigieuze lezing die u gaf in 2021.  

Ja, dus eigenlijk zou ik u hier gewoon aan het woord moeten laten. Want u bent volgens collega’s ook iemand die als geen ander in staat is om de relevantie van uw vakgebied over te dragen aan niet-ingewijden.  

Recent leverde u een grote bijdrage aan de ontwikkeling van het LLL-algoritme. Daarmee kunnen gegevens worden versleuteld, op een manier die niet te kraken is door een kwantumcomputer.  

Mevrouw Aardal, ik zou nog zoveel kwaliteiten en wapenfeiten kunnen noemen van de Nederlandse Karen, want uw bijdrage aan de wiskunde is ongekend. Daarom heeft het Zijne Majesteit de Koning behaagd u te benoemen tot – en let op, deze is heel bijzonder – Ridder in de Orde van de Nederlandse Leeuw.  

Ridder in de Orde van de Nederlandse Leeuw: Petra Luiken

Mevrouw Luiken,

Ik heb me laten vertellen dat u een eigenschap bezit die 99-komma-9 procent van deze zaal ook wel zou willen hebben. Namelijk: alles wat u aanraakt, verandert in goud. Bijvoorbeeld: met u als voorzitter groeide de Roze Zaterdag van 2013 in Utrecht uit tot de succesvolste editie ooit. 55 duizend bezoekers is nog steeds niet geëvenaard. En toen u samen met Simon Timmerman twee jaar geleden het Utrecht Queer Culture Festival bedacht, zei u nog – en ik citeer – “…maar we moeten wel klein beginnen!”. Ik weet niet wat u onder klein verstaat, maar tijdens de eerste editie stonden al meteen honderd activiteiten op het programma.  

Ik kan nog wel even doorgaan, want al jaren verzet u bergen voor de regenbooggemeenschap. Maar belangrijker vind ik de manier waarop u bergen verzet. Want helaas staan fundamentele mensenrechten opnieuw onder druk – óók regenboogrechten. En worstelen mensen uit de regenbooggemeenschap – vooral jonge mensen – met hun seksuele geaardheid of genderidentiteit.  

Uw levensmissie is dat iedereen zichzelf mag zijn en zich kan ontwikkelen tot zelfbewuste, betrokken en trotse burgers – ongeacht gender, seksuele oriëntatie, lichaam of hoe je jouw relatie vormgeeft.  

U bedenkt, organiseert, verbindt, regelt, ritselt en hakt dikke knopen door – kortom u doet alles voor de regenbooggemeenschap. Uw missie volbrengt u met eindeloos veel energie, een hoop humor, oneindig optimisme en...een groot, warm hart. Want door uw warme hart te laten spreken, verandert alles wat u aanraakt in goud. Daar zijn geen massa’s magische krachten voor nodig, maar gewoon…een onsje meer medemenselijkheid. Met al die kleine beetjes meer kunnen wij allemaal bergen verzetten en de wereld stukken mooier maken.  

Wat ik eigenlijk wil zeggen: deze planeet heeft meer Petra’s nodig! 

Want mevrouw Luiken, u bent goud. Een voorbeeld voor ons allemaal. En dat verdient meer dan een interview plus photoshoot in de UITagenda. Want dat waren de plannen voor vandaag, toch?   

De plannen zijn veranderd, maar we hebben wel een fotograaf. Die fotoshoot krijgt u, nadat ik u heb verteld dat het Zijne Majesteit de Koning heeft behaagd u te benoemen tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau.

Ridder in de Orde van de Nederlandse Leeuw: Rhoïnde Mijnals-Doth

Mevrouw Mijnals,

Het was niet makkelijk om u hier te krijgen vandaag. Terwijl er toch een heel aantrekkelijke uitnodiging lag. U dacht in het Surinaamse restaurant Pomo, in de Wittevrouwenstraat, het nieuwe ontbijtmenu te mogen komen proeven. Maar er stond ook een reis naar Suriname gepland in deze periode. Belangrijk vanwege familieomstandigheden. Het leidde tot allerlei discussies over reisschema’s en verplichtingen. En dat illustreert perfect hoe u voortdurend de balans zoekt tussen maatschappelijke taken, familieverantwoordelijkheden, en privéleven. U maakt het zichzelf niet altijd makkelijk.  

Mevrouw Mijnals. Ik ben pas de derde vrouwelijke burgemeester van Utrecht. Dat is natuurlijk niet veel in meer dan 600 jaar, maar een primeur is het ook niet. Maar u heeft wel echt een plafond doorbroken: u bent de eerste vrouwelijke bisschop van de Evangelische Broedergemeente. Daarmee bent u een rolmodel, in het bijzonder voor de Afro-Surinaamse gemeenschap. En ook zeker niet alleen daarom. Want uw bijdragen aan de EBG – vanaf nu zal ik het afkorten – zijn net zo divers als de gemeenschap die zij vertegenwoordigt. U bent daar al sinds 1998 predikant. Namens de EBG neemt u ook zitting in de Stichting Heilzame Verwerking van het Slavernijverleden voor wit en zwart.  

En de afgelopen jaren zat u in het bestuur van het Zeister Zendingsgenootschap. Zo helpt u kwetsbare mensen, van de Suriname-rivier tot aan Zanzibar. Het is werk dat u doet met veel liefde en passie – of zoals ze in Suriname zeggen, met faja lobi.   

Dat brengt me op het volgende onderwerp. Al ruim 10 jaar bent u vrijwilliger bij de sportvereniging Faja Lobi KDS. Dat is natuurlijk een unieke voetbalclub in Transwijk, die de wedstrijden speelt op het dak van de IKEA. Op het sportpark dat de naam van uw beroemde familielid draagt, verzorgt u de liturgie en dienst tijdens de jaarlijkse kerstviering.  

Maar waar vooral heel veel tijd, energie en faja lobi naar toe gaat is het voorzitterschap van de Stichting Samen Kerk in Nederland. De landelijke koepelorganisatie voor internationale kerken, waarbij maar liefst 201 kerken zijn aangesloten. De mensen die u het beste kennen prijzen u vanwege uw verbindende, constructieve en motiverende rol. En zij wijzen er ook op hoe belangrijk die rol is, juist nu, juist in deze tijd van spanningen.    

Tot slot noem ik uw rol bij de ouderenvereniging Moria, waar u ouderen geestelijke bijstand biedt, en hen betrekt bij de kerkelijke activiteiten.    

Mevrouw Mijnals, vanwege uw vele verdiensten heeft het Zijne Majesteit de Koning behaagd u te benoemen tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau.    

Lid in de Orde van Oranje-Nassau: mevrouw Martine Onderdijk

Mevrouw Onderdijk,

Laat ik beginnen te zeggen dat u er piekfijn uit ziet vandaag. Helemaal gekleed voor de photoshoot, waar u vandaag naar toe dacht te gaan. Maar u raadt het al, die gaat vandaag niet plaats vinden.  

Waar ik het vandaag niet over ga hebben: kippen. Na uw studie ging u werken bij het productschap voor pluimvee en eieren. Sindsdien hebben al uw werkzaamheden iets met kippen te maken gehad. Met als gevolg dat u op iedere verjaardag iets met een kip krijgt. Maar goed, ik wil het graag hebben over uw andere werkzaamheden. 

Want u bent al ruim dertig jaar vrijwilliger in de Nicolaïkerk. U vervult al bijna 10 jaar de rol van diaken, een belangrijke en ook eervolle positie. Het is de plek waar de kerk zich van haar meest maatschappelijk betrokken kant laat zien. Daar geeft u met veel passie invulling aan. Door inzamelingen voor de voedselbank op te zetten. Door buurthuizen te steunen, gevangenisbezoek te regelen. Door hulp te organiseren voor vluchtelingen en oorlogsslachtoffers. Een stille kracht, wordt u genoemd.  

Vanaf de jaren 80 was u ook om de week te vinden in verzorgingstehuis Tolsteeg. Daar begeleidde u mensen van hun kamer naar de dienst, en andersom. En toen de organist te oud werd om te spelen, bent u flink gaan oefenen om het over te nemen. Soms vond u dat spannend, in het begin, maar u zette door.  

Ik noem ook nog even dat u bestuurslid bent bij Ontmoetingshuis Lunetten/Het Knooppunt. Die stichting heeft een inloophuis, een voedselbank en een ruilwinkel. Belangrijk werk dus voor de buurt.  

En naast het werk en het vrijwilligerswerk is er dan ook nog die ene hobby, of misschien moet ik zeggen: passie. 

Al jaren zit u bij het koor Singing Source, verbonden aan de dorpskerk in Nieuwegein. De afgelopen 8 jaar was u voorzitter. Eigenhandig wist u het koor bij elkaar te houden, in een moeilijke periode.  

U heeft inmiddels gezien dat wij hier een pianist hebben, Bram Brouwers, die zo ongeveer alles kan spelen. Ik ga het natuurlijk niet aan u vragen…maar als u een verzoeknummer heeft, mag het. 

Tot slot heb ik ook nog iets voor u. En het is géén kip, want daar heeft u er al te veel van! 

Mevrouw Onderdijk, het heeft Zijne Majesteit de Koning behaagd u te benoemen tot Lid in de Orde van Oranje-Nassau.

Officier in de Orde van Oranje-Nassau: mevrouw Patricia Osseweijer

Mevrouw Osseweijer, 

U wordt gezien als de Nederlandse deskundige op het gebied van de biobased economy. Een duurzame toekomst, daar zijn uw leven en werk aan gewijd. Als wetenschapper heeft u een zeer indrukwekkende staat van dienst, met onder meer ruim 90 gepubliceerde artikelen. Uw bijdragen zijn zo groot en zo divers dat ik zelfs voor de absolute highlights niet genoeg ruimte zal hebben vandaag.  

Nog voor u in 2009 hoogleraar werd, was u één van de drijvende krachten achter een publiek-privaat consortium. Namelijk het Kluyver Centre for Genomics of Industrial Fermentation. Het Kluyver Centre richt zich op de genomica van micro-organismen, die worden gebruikt in industriële fermentatieprocessen.  

Voor veel mensen in de zaal klinkt dat vrij abstract – en ik zeg er eerlijkheidshalve bij dat ik er één van ben. Maar het valt prima concreter te maken. Want uiteindelijk gaat het om schone energie en schone materialen, op basis van biotechnologie. En uw werk koppelt die innovaties nadrukkelijk aan de verduurzamingsslag die de Nederlandse economie moet maken.  
Daarom ontwikkelde u de onderzoekslijn genomics and society. Zo maakte u een begin met de integratie van sociale wetenschappen en biotechnologie.  

Uw invloed reikt tot ver over de landsgrenzen. Van 2011 tot 2019 was u een manager van het programma – zo internationaal is uw werk – 'Societal embedding of a biobased economy' van het BE-Basic programma. Het BE-Basic programma is het stimuleringsprogramma voor groene grondstoffen. Via dat programma was u betrokken bij het stimuleren van de bio-economie in Maleisië, Vietnam en Brazilië.  

En Brazilië, daar moet ik natuurlijk wat langer bij stil staan. U heeft relaties tot stand gebracht tussen de TU Delft en universiteiten en overheden in Brazilië. Een relatie van 25 jaar, met wederzijdse investeringen in onderzoek en onderwijs. En ook met een succesvol duaal-phd-programma, waar u leiding aan geeft.   

Momenteel coördineert u het Water Mining Consortium, een samenwerking van  academische en industriële partners uit 12 verschillende landen. Dit consortium werkt aan wereldwijde toegang tot schoon drinkwater en duurzaam waterbeheer. 

Ondertussen weet u ook jongeren te enthousiasmeren voor een bio-based toekomst. Dat doet u via de stichting Imagine, die u zelf heeft opgericht. Scholieren bedenken dan zelf oplossingen voor problemen in ontwikkelingslanden. U werd hiervoor genomineerd voor de Europese Descartesprijs.  

et spreekt voor zich dat u dankzij die houding veel bio-based energie weet los te maken bij uw naaste collega’s. Die weet u enthousiast te krijgen voor marathon-schrijfsessies van… 

Weet u: ik ga niet eens zeggen hoe lang, maar deze ochtend is er niets bij! En dat allemaal om subsidieaanvragen en eindverslagen van onderzoeksprojecten rond te krijgen.  

Mevrouw Osseweijer, het heeft Zijne Majesteit de Koning behaagd u te benoemen tot...Officier in de Orde van Oranje-Nassau!

Ridder in de Orde van Oranje-Nassau: de heer Shashi Paudyal

Meneer Paudyal,

Het woord ‘Nepal’ gaat vaak vallen in de woorden die ik aan u richt. Dat begrijpt u wel denk ik, en ik vermoed dat u dat ook helemaal niet erg vindt. Want Nepal loopt door uw leven als de rode draad in een Nepalees tapijt. U helpt kansarme Nepalezen in uw geboorteland, en Nepalezen in Nederland helpt u integreren. U heeft zoveel gedaan voor en met Nepal dat ik hier niet eens alle stichtingen op kan noemen waarbij u betrokken was en bent. 

Daarom dacht ik: ik doe het anders. Om te beginnen wil ik u trakteren op twee prachtige zinnen. Twee prachtige zinnen van uw collega’s. De één zei: ‘Shashi verbindt het dak van de wereld met het land onder de zeespiegel.’ Prachtige omschrijving, vindt u niet?  
De ander zei: ‘Shashi is van de Mount Everest afgedaald om Nepalezen in de laaglanden te helpen.’ Het lijkt me een hele eer als dat over je wordt gezegd. Ik dacht: daar moet ik iets mee, met dat thema. 

Het deed me denken aan het verhaal van de Griekse God Prometheus. Die steelt het vuur van de goden. Daarna daalt hij af van de Olympus, om dat vuur aan de mensen te schenken.  

U bent natuurlijk veel te bescheiden voor zo’n vergelijking. Maar ik heb het even opgezocht en dit verhaal bestaat ook in het boeddhisme. De bodhissatva Guanyin die afdaalt van de berg Potalaka om mensen in nood te helpen. 

Laat ik weer even wat concreter worden. Terug naar Nederland en naar 2025. U bent heel belangrijk voor de Nepalese diaspora hier. Er zijn natuurlijk grote culturele verschillen te overbruggen en u gaf mensen de tools om hier te aarden en hier te slagen. Dat doet u onder andere via de Stichting Nepal Development Academy en de Nepal Music Foundation.

Uw band met Nepal is altijd gebleven. U zet zich in voor de mensen daar, voor kansarme kinderen. U werkte onder meer aan het realiseren van een basisschool in Pumdi-Bhumdi. Ook was u honorair pr-vertegenwoordiger voor toerismepromotie. Via Light of Life en het Nepalfonds. Kennis over Nepal combineert u met uw netwerk daar én uw netwerk in Nederland. Talloze kinderen krijgen een betere toekomst, dankzij uw tomeloze inzet.  

Daarom heeft het Zijne Majesteit de Koning behaagd u te benoemen tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau.

Lid in de Orde van Oranje-Nassau: de heer Gerard de Rooij

Meneer de Rooij,

Ik hoorde dat op de Rooms-Katholieke begraafplaats van De Meern ooit een lugubere gebeurtenis plaatsvond. En die ging als volgt… Het is herfst. De avond valt. Een man wandelt nietsvermoedend over het kerkhof. Het is muisstil, je hoort alleen de kiezelstenen onder zijn schoenen knisperen. Opeens…ziet hij iets bewegen. Het is schemerig, dus ziet hij het goed? Uit een graf komt een hoofd tevoorschijn. De man hapt naar adem. Rillingen lopen over zijn rug. Hij kijkt de dode, zojuist opgestaan uit zijn graf, recht in de ogen.

Wat een verhaal, hè? Maar voordat De Meern straks wordt overspoeld door ghostbusters en zombiejagers: u stond op die halfduistere namiddag in dat graf. En staat vandaag – in levenden lijve – voor mij. Vier decennia lang bent u al actief op de Meernse begraafplaats. Ooit was u bij de gemeente in dienst als grafdelver. Dat was keihard werken. In de snikhete zon, striemende regen, snijdende vrieskou, van ’s ochtends vroeg tot in het – weten we inmiddels – schemerduister.  

Na uw pensioen werd u tuinman, want op een begraafplaats ligt altijd werk. Als een graf beschadigd is, herstelt u het. Staat een zerk scheef, zet u hem weer kaarsrecht. Grasmaaien, heggen scheren, onkruid wieden…u zorgt er met het vrijwilligersteam voor dat alles er vredig en verzorgd uitziet.  

Na veertig jaar kent u de laatste rustplaats van veel voormalige dorpsgenoten als uw broekzak. En iedereen kent u, dus draagt u – en ik hoop met trots – de bijnaam Mister Kerkhof. 

Even terug naar die horrorstory van zojuist. De man die dacht dat hij spoken zag, herkende u toen u uit het graf kroop. Hij barstte vervolgens in lachen uit.  

Mijn verhaal krijgt trouwens ook een vrolijk staartje. Geen idee of de koning van horrorfilms houdt, maar ik weet wel dat hij veel waardering heeft voor mensen die zich met hart en ziel inzetten voor de goede zaak. Iemand zoals u. Ik mag u vertellen dat Zijne Majesteit de Koning heeft besloten u te benoemen tot Lid in de Orde van Oranje-Nassau.

Lid in de Orde van Oranje-Nassau: mevrouw Margaret Schot

Mevrouw Schot,

We hadden vlak na het muzikale intermezzo al een barkeeper. U bent de volgende. Ik vind het één van de meest ónderschatte beroepen ter wereld. Het lijkt allemaal zo simpel, hè? Schenken, serveren, spoelen en zorgen voor goede achtergrondmuziek. 

Maar de beste barkeepers schenken niet alleen drankjes, ook aandacht. Al meer dan tien jaar bent u de Sam uit Cheers of de Victor uit First Dates van buurthuis De Schakel. Eenmaal op de kruk kunnen de bargasten hun verhaal bij u kwijt. De koetjes en kalfjes, het weer, maar ook de moeilijke onderwerpen en persoonlijke verhalen. U blijft altijd vriendelijk, altijd geduldig, altijd meelevend – zonder kortaf te zijn.  

Bij Margaret smaakt de koffie altijd nét iets beter.  

Net als uw bargasten heeft ook u een verhaal. Want ik hoorde dat u in 2007 een tijdje in een revalidatiecentrum zat. Na uw herstel zocht u naar afleiding. Zingeving. Dieren verzorgen leek u wel wat en gelukkig zochten ze bij Dierenweide Vleuten nog vrijwilligers om de hokken en stallen schoon te maken en de dieren te verzorgen.  

Ik weet niet of u ook goed naar konijnen, kippen en kanaries kunt luisteren, maar naast eten geeft u de dieren ook veel liefde en aandacht.  

Naast het zonnetje achter de bar en de ster van de dierenweide was u jarenlang het stralende middelpunt tijdens het maandelijkse diner voor eenzame ouderen in De Schakel. Als trouwe tafeldame goot u gezelschap, gezelligheid en gastvrijheid in een blender en dan kwam er altijd een heerlijke cocktail uit. Geen margarita, maar een Margaretta!   

Als geen ander heeft u het recept van de ideale vrijwilliger in de vingers. Altijd in de actiestand en tegelijkertijd meelevend en liefdevol. U bent geliefd en dat verdient meer dan een dankjewel en een gratis voorstelling van het sprookje Sneeuwwitje in de schouwburg.  

U ziet het: vandaag geen sprookjes. Maar weer een verhaal met een goed einde, want ik ga u nu vertellen dat het Zijne Majesteit de Koning heeft behaagd u te benoemen tot Lid in de Orde van Oranje-Nassau.   

Ridder in de Orde van Oranje-Nassau: de heer Paul Simons

Meneer Simons,

Achter mij op de linker foto zien wij naast de eeuwig lachende Mark Rutte een zeer opgetogen Paul Simons. Volgens mij bent u best een vrolijk mens. 

Maar vorig jaar leerde 6VWO van het Minkema College in Woerden ook een pissige Paul kennen. Want u was met uw leerlingen twee dagen naar Brussel geweest. Net thuisgekomen las u dat de Russische oppositieleider Aleksej Navalny in een strafkamp was overleden. In de Brussel-WhatsAppgroep deelde u een foto van een spandoek met daarop de volgende tekst van dichter Henk van Randwijk: "Een volk dat voor tirannen zwicht zal meer dan lijf en goed verliezen, dan dooft het licht."   

Drie reacties kreeg u. Drie. Dat deed pijn. En dat hebben uw leerlingen geweten… Met gevoel voor theater brieste u in de eerstvolgende les dat Brussel leuk en leerzaam was, maar de állerbelangrijkste les is dat we nooit nonchalant met onze vrijheid mogen omgaan. Het bleef toen ijzig stil in de klas. 

Ik vind u geen pissige, maar een gepassioneerde Paul. Uw passie voor de democratische rechtstaat spat ervan af.  Voor u is maatschappijleer meer dan kennis vergaren. Het is ervaren wat democratisch burgerschap betekent… Hoe ons politieke systeem werkt… Hoe je jezelf ontwikkelt tot een geïnformeerd, kritisch en democratisch burger.  

U leert kinderen dat democratie doen is. Door speechbattles en Lagerhuisdebatten te houden. Gesprekken met ministers, kamerleden en ex-gedetineerden te regelen. En…het onvolprezen ‘De Minkema Draait Door’ te organiseren. In een afgeladen aula kreeg Mark Rutte het vuur aan de schenen.  

U bent dus ook de praktijk-Paul. En…een vakidioot. U gaf de maatschappelijke stage handen en voeten, in uw vrije tijd ontwikkelde u nieuwe onderwijsmethoden, u schreef mee aan lesboeken, zette het vak maatschappijwetenschappen op en u leidde nieuwe maatschappijleraren op. 

Maar bovenal leidde u meer dan tienduizend kinderen op tot democratische burgers. U gaf ze belangrijke bagage voor het leven mee.

Tijd om u bagage te geven. Letterlijke bagage, in een chique verpakking. Noem het een pre-pensioen-presentje, want u gaat binnenkort met pensioen. Met tegenzin, hoorde ik. Hopelijk tover ik nu een lach op uw gezicht door u te vertellen dat het Zijne Majesteit de Koning heeft behaagd u te benoemen tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau.

Lid in de Orde van Oranje-Nassau: Mevrouw Marie Louise de Jongh-Staals

Mevrouw De Jongh-Staals,

Ik hoorde dat u de complimenten-koningin van Vleuten en omstreken bent. Want wat zegt u tegen een wildvreemde die heel attent uit de hoek komt? En ik ga een poging doen mij in u te verplaatsen: “Oh schat, wat goed dat je dat net deed! Je krijgt een 10 omdat je net de deur openhield voor iemand! En ik ben vroeger juf geweest, dus mijn tienen zijn echt!” 

Maar u verdient ook complimenten. Al veertig jaar bent u één van de drijvende krachten van Paal’85. Doel van die stichting is het behoud van het authentieke karakter van Haarzuilens. Bijvoorbeeld met de abri in kasteelstijl en het plaatsen van antieke straatlantaarns. 

Ik kan me voorstellen dat u na zo’n succesmoment iedereen wel door het dorp zou willen rijden om Haarzuilens’ allernieuwste aanwinsten te showen.  

Want u houdt van autorijden. Een kilometervreter bent u. Voor de Plusbus Erop Uit bemenst u niet alleen de telefooncentrale en haalt u met de chauffeur de mensen op voor een dagje uit, u rijdt ook invaldiensten. Bij AxionContinu maakte u zichzelf onsterfelijk door als buddy eenzame mensen in een open cabrio naar een terrasje in Loosdrecht te rijden.  

Ook voor de stichting Vier het Leven draait de dagteller door. Als gastvrouw begeleidt u ouderen die niet zelfstandig meer op stap kunnen. U haalt ze thuis op, chauffeurt ze naar het theater of bioscoop en zorgt dat iedereen kan genieten van een gezellige en onbezorgde avond.  

U kreeg ooit serieuze gezondheidsproblemen en veel mensen zagen met lede ogen uw chauffeurstaken in rook opgaan. Maar dan kenden ze Marie Louise nog niet… U regelde een aangepaste auto, nam opnieuw rijlessen en heroverde uw rijbevoegdheid. U blij en de ouderen die weer gezellig met u op pad gingen nog blijer. Naast een complimenten-koningin bent u een comeback queen.  

Graag zou ik u daar een 10 met een griffel voor geven, maar liever vertel ik u dat het Zijne Majesteit de Koning heeft behaagd u te benoemen tot Lid in de Orde van Oranje-Nassau.   

Lid in de Orde van Oranje-Nassau: de heer Alex van Stam

Meneer Van Stam,

Ik bang dat ze u gefopt hebben vandaag. U moest mee naar een overleg en opeens staat u in een bomvolle theaterzaal. Ik beloof u: het komt allemaal goed. Ik wil graag iets tegen u zeggen…  

Ik hoorde laatst op het nieuws dat steeds meer mensen in mei op vakantie gaan. Vooral Spanje is populair, want de zomers zijn tegenwoordig snikheet daar. Ook in Utrecht kan het tropisch worden. Gelukkig hebben we veel pierenbadjes waar kleine kinderen kunnen afkoelen. En u bent de beheerder van het badje van de Rijnesteinhof. 

U draait de kraan open en dicht, voert onderhoudsklussen uit, maakt alles schoon en meldt vernielingen. U bent de badjesmeester die zorgt dat kleine kinderen op snikhete dagen plezier hebben. De Rijnesteinhof heeft ook een moestuin en daar zorgt u ook voor.  
Naast Rijnestijn-regelneef bent u al jarenlang steward bij FC Utrecht, assistent-beheerder in Buurtcentrum Hart van Noord en vrijwilliger bij stichting De Wilg. Helpen in de keuken, de vloer blinkend schoon boenen of DJ’en op feesten en festivals…u doet veel en met nog meer plezier.  

Ik heb gehoord dat u altijd vrolijk bent, iedereen kent en na een activiteit graag blijft plakken voor een praatje. Met u is het altijd gezellig. Zo’n vrijwilliger willen we allemaal wel! 

Naast dat u met plezier dingen oppakt, helpt u anderen ook graag. U bent naast een handige Harry ook een helpende Harry. Het zal je maar gezegd worden, hè? Maar dit zeggen veel mensen over u. En weet u? Zoiets verdient een mooie beloning. 

Hopelijk voelt wat ik nu ga zeggen niet als een ijskoud pierenbadje, maar als het spreekwoordelijke warme bad. Ik ga u namelijk vertellen dat het Zijne Majesteit de Koning heeft behaagd u te benoemen tot Lid in de Orde van Oranje-Nassau. 

Officier in de Orde van Oranje-Nassau: mevrouw Margriet Stuurman

Mevrouw Stuurman,

U verheugde zich op de dansvoorstelling van Elise, maar u bent ons volgende slachtoffer. Kijkt u Bright nog maar eens diep in de ogen! 

Ik hoop dat u Bright, iedereen die in het complot zit, deze verrassing vergeeft. Want u houdt ook van verrassingen, toch? 20 jaar geleden was u het die een cadeau had voor Bright. Geen sokken, geen scheer-set, maar…een stichting. Met jullie allergrootste cadeau Elise in de kinderwagen liepen jullie naar de notaris. Weer buiten was de stichting New Dutch Connections geboren. 

Met voorstellingen, theater, film en trainingen helpt New Dutch Connections vluchtelingen en asielzoekers hun weg te vinden in Nederland. Mensen die, zoals Bright ooit, noodgedwongen hun moederland moesten ontvluchten. Bulken van het talent. Ervaring en vaardigheden meebrengen. Diploma’s en dromen hebben. Alleen…ze hebben hier geen netwerk.  

New Dutch Connections bracht al veel verbindingen tot stand met bedrijven, organisaties en overheden. Daarmee opende u – samen met Bright – niet alleen de deur van een stageplaats of werkplek, maar ook de deur naar een toekomst.  

U bent een droom-duo. Bright is het creatieve brein. De verhalenverteller. Het podiumdier. Hét gezicht van New Dutch Connections. Margriet, u opereert meer op de achtergrond. Maar als medeoprichter, directeur, bestuurder en zakelijk leider bent u de drijvende kracht achter en de sterke schouders onder New Dutch Connections.  

Uw sterke schouders zijn hard nodig. Uw missie is mensen die heftige dingen hebben meegemaakt en moesten vrezen voor hun leven, te helpen. Mensen die ontsnapten aan een nachtmerrie, helpt u hun dromen waar te maken. Een magnifieke missie, die helaas niet altijd wordt begrepen. 

Misschien is het dan goed om te weten dat vluchtelingen naast diploma’s en werkervaring nog iets meebrengen: verhalen. Over wat oorlog betekent. Hoe het voelt, als je iedere dag moet vrezen voor wreedheden, vervolging en vrijheidsberoving. En kunnen wij, zeker in deze onzekere en onrustige tijden, ook iets van hen leren… 

Jullie podium voor verhalen, verbindingen en vooruitzichten op een betere toekomst blijft hard nodig. En dat wordt gezien. Alle prijzen die New Dutch Connections kreeg, zeggen alles over de impact die u en Bright samen maken.  

Dat gezegd hebbende vind ik dit de perfecte dag om afscheid te nemen van het gezegde ‘achter iedere succesvolle man staat een sterke vrouw’. Hopeloos achterhaald, fluisterde uw broer Jaap – ook in het complot – mij in. “Naast een grootste man staat een even zo grootste vrouw.”  

Ben ik het helemaal mee eens. Om dat te onderstrepen, geven wij u nu een liefdevol koekje van eigen deeg. Want u houdt van verrassingen. Vorig jaar lokte u Bright met een smoes naar deze schouwburg, waar ik hem een heel mooie onderscheiding mocht uitreiken.  

En nu mag ik u vertellen dat het Zijne Majesteit de Koning heeft gehaagd u te benoemen tot – en vanaf vandaag staat u ook in dat opzicht als gelijken naast elkaar – Officier in de Orde van Oranje-Nassau.  

Lid in de Orde van Oranje-Nassau: de heer Henny van Veenendaal

Meneer van Veenendaal, 

Ik hoef u niet te vragen wat de allermooiste dag van de week is. Dat is natuurlijk zaterdag. En dat is voor u altijd al zo geweest. Sterker nog; toen u zelf nog actief voetballer was, verruilde u voetbalclub DWSV voor Eminent Boys. Want die speelden altijd op zaterdag en zo kon u voetballen combineren met uw andere favoriete hobby: stappen op zaterdagavond. 

Helaas moest u door blessureleed stoppen met voetballen, maar u bleef de blauwwitte boys trouw. Als leider, als coach, als bestuurslid en meer dan 25 jaar als voorzitter. Dat is lang, maar minstens zo indrukwekkend is de reden waarom u ooit voorzitter werd. Dat gebeurde na het plotselinge overlijden van Gijs Morren. Gijs was naast oprichter, voorzitter en boegbeeld van Eminent Boys ook uw zwager. Een moeilijke en emotionele beslissing, maar u deed het – voor de club en ook voor Gijs.   

U was altijd een hardwerkende vrijwilliger, die het liefst in de luwte opereerde. Maar opeens was u het gezicht van de club, het aanspreekpunt voor de KNVB en de gesprekspartner van de gemeente. Dat was vast even wennen. Maar Eminent Boys leiden deed u op eminente wijze. Het ledental bleef op peil, de velden en het clubhuis liggen er mooi bij, de financiën zijn op orde en sinds een paar jaar is er weer een eerste elftal. Toen u vorig jaar stopte als voorzitter, kreeg u terecht de Utrechtse Sportpenning. En gelukkig blijft u vrijwilligerswerk doen. Lekker uit de spotlights, hoe fijn is dat?  

Maar vandaag even niet. En zetten wij opnieuw de – vergeef me dit inkoppertje – emi-nence grise van Eminent Boys in het zonnetje. Voor u is en blijft zaterdag de allermooiste dag van de week. Ik ga nu proberen deze vrijdag ook speciaal te maken, door u te vertellen dat het Zijne Majesteit heeft behaagd u te benoemen tot Lid in de Orde van Oranje-Nassau.  

Lid in de Orde van Oranje-Nassau: de heer Bas Verheul

Meneer Verheul,

Ik ben blij dat u zonder kleurscheuren de stadsschouwburg heeft bereikt. Want ik hoorde dat u in Vleuten niet meer anoniem over straat kunt. Overal waar u komt, klampen ze u aan voor een praatje. U bent een lokale beroemdheid. 

Die faam dankt u onder andere aan uw inzet voor tafeltennisvereniging Fletio. Nieuwe leden krijgen van u een welgemeend en warm welkom, u kent alle namen uit uw hoofd, maakt met iedereen een praatje en vergeet geen verjaardag. Dan ben je al snel Fletio’s favoriete opa!   

Én Fletio’s favoriete vrijwilliger, want u zat in álle denkbare commissies en bekleedde iedere bestuursfunctie. Voorzitter, secretaris, bestuurslid… Alleen penningmeester ontbrak nog op uw bucketlist. Tot ze op een dag uw fondsenwerftalent ontdekten en u Fletio’s Minister van Financiën werd.  

Ook buiten de tafeltennisclub staat u klaar voor iedereen die wat extra hulp en aandacht kan gebruiken. Namens de kerk mensen met financiële stress helpen, ziekenbezoek afleggen, iemand verblijden met een bloemetje of een luisterend oor zijn voor buurtgenoten die een dierbare hebben verloren…uw voordeur en uw hart staan altijd wagenwijd open voor anderen.

Meneer Verheul, ik noemde u net Fletio’s favoriete opa en dat bedoelde ik uiteraard als een compliment! U bent niet meer de jongste van het stel en tegelijk vindt u het de normaalste zaak van de wereld om je in te zetten voor anderen. Als het spreekwoordelijke pingpongballetje stuitert u van de ene klus naar het andere. Op sportief én sociaal vlak bent u een boegbeeld en een voorbeeld. Dan word je vanzelf een lokale beroemdheid en kan je niet meer anoniem over straat. 

Een rustige ochtend is u vandaag ook niet gegund, want u staat nu in een bomvolle schouwburg. Mét reden, want uw inzet voor tafeltennisvereniging Fletio en de Vleutense gemeenschap zijn onze koning niet ontgaan. Dus heb ik ook voor u mooi nieuws.  
Het heeft Zijne Majesteit de Koning behaagd u te benoemen tot Lid in de Orde van Oranje-Nassau.

Lid in de Orde van Oranje-Nassau: de heer Arnold Vlaardingerbroek

Meneer Vlaardingerbroek,

U zit al een paar uur naar onze Bram te luisteren. En dan kan ik mij voorstellen dat u ook op die pianokruk had willen zitten. Want al meer dan 50 jaar bent u organist en pianist bij het Apostolisch Genootschap Utrecht. 

En in een halve eeuw speel je wat af en maak je veel mee. Zo hoorde ik dat de voorganger tijdens een dienst per ongeluk de klemtoon verkeerd legde. Hij vroeg of u ook iets móóis kon spelen… Daar was ik graag getuige van geweest, want iedereen die er toen bij was, heeft het nog steeds over die onbedoelde verspreking. Dat geldt vast ook voor uw gevatte reactie, namelijk – ik citeer en let op de klemtoon! – “dat dit voor de verándering best moest lukken”.

Er is niemand die twijfelt over wat uw virtuoze vingers allemaal kunnen. Maar de vingers moeten wel op temperatuur blijven. Het kerkgebouw is uw vaste repetitieruimte, maar om de stookkosten niet op te drijven, speelt u in de winter vaak thuis op uw eigen instrumenten.  

Want spelen met koude vingers is niet fijn – ik zie Bram instemmend knikken. U volgt nog steeds orgel-lessen en die betaalt uit eigen zak. Dus beste mensen: hier staat een échte liefhebber. 

Een liefhebber die meteen na de zomervakantie de kerstmuziek uitzoekt en na de jaarwisseling met de Paas-playlist aan de slag gaat. U maakt muziekbestanden, zodat koorrepetities ook zonder u kunnen doorgaan. Als een andere organist ziek is, kunnen ze u altijd bellen. Weekenden en vakanties plant u zorgvuldig in en als u een uitvaart moet begeleiden neemt u vrij. En ik hoorde dat u sinds kort ook diensten in D’Amandelboom in Bilthoven speelt.  

Maar nu is het onze Bram die iets moois voor u gaat spelen. En vertel ik u dat het Zijne Majesteit heeft behaagd u te benoemen tot Lid in de Orde van Oranje-Nassau.   

Lid in de Orde van Oranje-Nassau: mevrouw Ria van Wijnbergen-Van Zijl 

Mevrouw Van Wijnbergen,

Ik hoorde dat u onlangs uw knie heeft gebroken. We zijn blij dat u er bent, want anders had u de hit die Bram speciaal voor u speelt gemist. Inderdaad…‘Schijn een lichtje op mij’ – ik zag al een blik van herkenning. Telkens als deze klassieker klinkt, is het weer bonte avond. Staat u samen met uw nicht Riek op het podium te playbacken en dansen. En vliegt het dak er weer af. Ik hoorde dat Riek ook in de zaal zit. Samen vormt u al jaren een dynamisch duo: Ria & Riek van Buitenhof Reizen – én de bonte avonden… Ria & Riek van vakantiepark L’Accolade… En Ria & Riek van de pelgrimsherberg L’Esprit du Chemin…  

Laten we eens bij die herberg beginnen. Iedere zomer rijdt u samen naar een Frans dorpje om op een oude herberg te passen. Kunnen de eigenaars zelf even op vakantie. U ontvangt de pelgrims, maakt het ontbijt en fikst kleine storingen. Alles wat u in de moestuin plukt, gaat als zelfgemaakte jam of chutney in een potje.  

Nog meer naar het zuiden, op Île d’Oleron, bent u master chef op een vakantiepark voor mensen die ziek zijn of een beperking hebben. Ontbijt, lunch, diner…Ria regelt het. 

Naast keukenprinses bent u óók koffie-koningin, want van L’Accolade op Île d’Oleron tot het Johannes Hospitium in Vleuten…overal sjouwt u met vaste hand rammelende en rinkelende dienbladen rond. 

Naast gevoel voor gastronomie heeft u ook een gouden hart. Want naast de vele vrijwilligersuurtjes voor vakantievierders zette en schijnt u een lichtje op mensen die geen vliegende start konden maken, in de laatste fase van hun leven zijn of in het leven niet altijd de wind mee hebben.  

Bij u spat de naastenliefde ervan af. Soms als de helft van het illustere duo Ria & Riek, maar vandaag – en Riek vindt dat vast goed – schijnen wij een lichie op u. 

Misschien gaat u straks nog samen zingen of een dansje doen… Daar heeft u alle reden toe, want het heeft Zijne Majesteit de Koning behaagd u te benoemen tot Lid in de Orde van Oranje-Nassau.  

Officier in de Orde van Oranje-Nassau: mevrouw Marjan Wijers

Mevrouw Wijers,

Inmiddels weet u dat deze schouwburg vandaag het huis is van smoezen, samenzweringen en…spionnen… Zo hebben mijn spionnen mij verteld dat u een bijzondere tatoeage heeft. In deze volle zaal ga ik geen oneerbare voorstellen aan u doen, dus vertel ik gewoon dat het een paraplu is. Een rode paraplu, om precies te zijn. 

En de rode paraplu, lieve mensen, is het internationale symbool voor sekswerkers. Ik weet dat u vanmorgen vroeg uit de veren moest en dat viel vast niet mee. Want naast het geheim van uw tattoo werd mij ook ingefluisterd dat u geen ochtendmens bent. Omdat u vaak ’s nachts werkt. Met reden, want decennialang zet u zich in voor sekswerkers. U komt op voor hun rechten, want recht op papier is helaas wat anders recht in de praktijk.  

U vecht voor acceptatie en tegen hardnekkige misverstanden. Bijvoorbeeld de aanname dat sekswerk en mensenhandel dezelfde begrippen zijn, terwijl sekswerker gewoon een baan is.

And last but not least strijdt u voor kwetsbare mensen die gedwongen in de prostitutie zitten. Die strijd voert u met opgestroopte mouwen. Bittere noodzaak, want er zijn nog altijd schrijnende misstanden. In andere landen, maar ook hier.

 Toen u bijvoorbeeld voor de Stichting Tegen Vrouwenhandel werkte, ging u nachtenlang op pad om meiden uit de klauwen van criminelen te houden. Ik kan me voorstellen dat dit niet zonder gevaar gaat. En veel indruk maakt. Soms was u de wanhoop nabij en vroeg u zelfs vrienden om een jong slachtoffer naar een veilige omgeving te brengen. 

Dit werk kan je alleen doen als je – naast een groot gevoel voor  rechtvaardigheid – oog, oor en een groot hart hebt voor mensen die niet in staat te zijn voor hun rechten op te komen. Mensen op wie wordt neergekeken, worden gemarginaliseerd en soms serieus voor hun vrijheid en veiligheid moeten vrezen. 

Die mensen zijn bij u in vertrouwde, vakkundige en veilige handen. In Utrecht deed u uw rechtenstudie en afgelopen najaar behaalde u een Phd aan de University of Essex met een dissertatie over sekswerk en mensenrechten.  

Met uw juridische kennis en ervaring, werkweken van soms 80 uur – en ook na uw pensioen blijft u still going strong – en een netwerk waar je u tegen zegt, staat u nationaal en internationaal bekend als een beschermengel, een breekijzer en…een BFF. Want ik hoorde dat u weleens met sekswerkers een weekend op stap gaat. Gezellig samen eten, samen festivals bezoeken, plezier hebben – zoals vriendinnen dat doen. Dan draag je die rode paraplu met trots.   

En er is nog iets dat u met trots mag dragen. Ik ga het u, na een heel lange zit, eindelijk verklappen. Want als je nog steeds, ook na je pensioen, met zoveel power en zoveel passie strijdt voor gerechtigheid en opkomt voor kwetsbare mensen…dan ben je voor mij gewoon…een heldin! En ik denk dat de koning dat met mij eens is. Mevrouw Wijers, de reden dat wij u zo vroeg lieten opdraven, was voor een heel goed doel… Het heeft Zijne Majesteit de Koning behaagd u te benoemen tot Officier in de Orde van Oranje-Nassau.