nieuwsbericht gemeente Utrecht

“Ik ben er heel trots op dat deze jongeren zich inzetten voor een ander en voor de stad Utrecht”, zegt wethouder Eerenberg. “Ze zijn een voorbeeld voor ons allemaal en ambassadeurs voor Utrecht als kinderrechtenstad. Toen ik ruim twee jaar geleden begon als wethouder in Utrecht, was een van mijn grote wensen om het jeugdlintje weer in te voeren. Ik hoop dat de ontvangers dit jeugdlintje zien als een grote aanmoediging om het goede werk voort te zetten.”

Beeldmerk Dick Bruna

Het beeldmerk van het jeugdlintje 'Utrecht stad naar mijn hart' is een ontwerp van de bekende Utrechtse tekenaar Dick Bruna. Veel Utrechters zullen de afbeelding herkennen van de posters met “Utrecht zorg goed voor elkaar” die in de coronatijd verspreid werden.

Het jeugdlintje werd ingesteld door de gemeenteraad. De lintjes zullen ieder jaar rond Internationale Kinderrechtendag, 20 november, uitgereikt worden. De uitreiking van de jeugdlintjes van 2021 werd vanwege de toen geldende maatregelen verplaatst naar afgelopen zaterdag.

Foto - Anna van Kooij

Jongeren 

Aan de volgende jongeren werd het jeugdlintje uitgereikt:

Amine (16), Soufian (18), Ayoub (18) en Aymane (19) doen mee aan het rolmodellenproject in Overvecht. Jongeren Organisatie Utrecht (JoU) zocht jongeren die vrijwilligerswerk wilden doen in de wijk. Voor jonge kinderen uit de buurt organiseren Amine, Soufian, Ayoub en Aymane ieder week sport- en spelactiviteiten op het voetbalpleintje. Ook tijdens evenementen zoals de kermis houden zij een extra oogje in het zeil. Tijdens Oud en Nieuw en tijdens de Ramadan lopen zij avonden lang door de wijk om jongeren aan te spreken en dreigende problemen te voorkomen. Met de manier waarop zij conflicten oplossen, geven zij het goede voorbeeld.

Danielle (17) zorgt al sinds haar 12^e voor haar ernstig zieke moeder. Dit doet ze letterlijk 24 uur per dag en zeven dagen in de week. Ze staat altijd klaar voor haar moeder en zet veel opzij om voor haar moeder te zorgen. Wat er ook moet gebeuren, Danielle zorgt dat het voor elkaar komt.

Attila (11) zet zich als cyberagent in voor het cyberwijs maken van zijn leeftijdsgenootjes, familie en vrienden. Hij neemt deel aan het project Hackshield waarbij Utrechtse kinderen via een online spel alles leren over computercriminaliteit. Hij is de absolute nummer één van het spel. Hij leert ze hoe ze phishing moeten herkennen, hoe ze veilig met hun wachtwoord moeten omgaan, waar ze op moeten letten bij het installeren van applicaties op hun telefoon. Hij heeft op zijn school ook een gastles Hackshield gegeven en meegewerkt aan een podcast voor de gemeente. Ook heeft hij als acteur in promotiefilmpjes van Hackshield en SchoolTV meegespeeld.

Floris (17) is topsporter en zet zich in voor zieke kinderen in ziekenhuizen. Ruim anderhalf jaar geleden is Floris als topsporter een project gestart om zieke kinderen in Utrecht te stimuleren om te blijven sporten en bewegen, geheel coronaproof. Zo bedacht hij de “Karate Kit”, waarmee hij de kinderen aanmoedigt te bewegen en plezier te hebben. Inmiddels is zijn project gelanceerd voor de kinderen in het Wilhelmina Kinderziekenhuis, op de kinderafdeling van het Diakonessenhuis en recent bij de kinderen in het Prinses Maxima Centrum, waar hij ook hier kinderen die vechten tegen allerlei vormen van kanker laat bewegen met plezier.

Frederique (9) maakt harssieraden. Ze raakte geïnspireerd door een film die ze zag op Youtube over kinderen die het minder hebben en besloot om op haar eigen manier bij te dragen aan de ongelijkheid in de samenleving. De opbrengsten heeft ze gedoneerd aan twee goede doelen, de Voedselbank en stichting Dierenlot. 

Abdullaal (22) kwam drie jaar geleden als jonge statushouder naar Nederland en belandde in Utrecht. Leerde snel de Nederlandse taal, om zo mede jonge statushouders te helpen. Als stadmaker en bruggenbouwer voor Soedanese vluchtelingen werkt hij als vrijwilliger op de dagbesteding van jonge statushouders. Hij helpt ze een stem te geven en gehoord te worden. Zo heeft hij meegedacht over de Welkomsthuizen. Hij zit in het kinderrechten jeugdpanel en informeert jonge statushouders, bijvoorbeeld tijdens de jaarwisseling en toen corona begon. Ook stimuleert hij betrokkenheid in politiek, zowel lokaal als nationaal onder deze jongeren.

Toen Jasmijn (13) haar vader in 2017 aan een hersentumor overleed, had ze veel moeite met woorden als sterkte of gecondoleerd. Liever had ze eerlijke teksten. Met haar hartverwarmende initiatief ‘paper hug’ (papieren knuffel) verkoopt ze deze ‘eerlijke kaarten’ en stuurt de kopers een extra kaart met het verzoek om ze mét een lieve boodschap voor een onbekende kankerpatiënt terug te sturen. Een groot deel van haar opbrengsten schenkt ze aan het KWF.

Abe (15) zet zich vanuit het kinderrechten jeugdpanel in voor maatschappelijke vraagstukken. Daarnaast organiseerde hij voor jonge muzikanten die door corona geraakt zijn een writerscamp via Perspectief voor Jeugd. Utrechtse jongeren uit de stad Utrecht mochten meedoen en kregen voor een dag begeleiding van professionele muzikanten in oefenruimte Db’s om aan het einde van de dag te laten horen wat ze gemaakt hadden. Spoken Word, raps, rocknummers, singer-songwriters. Abe trok de kar, zoomde wat af met mede-organisatoren. Hij regelde de begeleiding, catering, locatie en prijzen. Op de dag zelf zorgde hij enthousiast voor verbinding en presentatie. Zijn doorzettingsvermogen en enthousiasme maakte dit een ongelooflijk positieve dag voor alle deelnemers.

Anissa (18) startte een woman community groepsapp voor meiden (13 t/m 25 jaar) uit de wijk. Anissa houdt alles bij in de app en speelt actief in op zaken die hierin spelen. Het is een plek waar je vragen kan stellen, waar je je problemen kan delen, of waar je make up-tips, de laatste juices en kortingscodes kan uitwisselen, kortom een laagdrempelig platform voor vrouwen. Sinds kort zijn ook moeders aangesloten. In de zomervakantie, toen bekend werd dat er geen meidenwerkers zouden zijn voor een bepaalde periode, heeft ze zelf voor de meiden in de wijk diverse activiteiten georganiseerd. Ze wordt gezien als een rolmodel in de wijk voor jonge meisjes.

Adam (16) zet zich in voor vluchtelingenleerlingen die de taal nog niet goed machtig zijn. Hij vluchtte eens uit Syrië, in 2015 kwam hij met zijn familie in Nederland. Op school geeft hij aan kinderen met een vluchtelingenstatus voorlichting over vervolgopleidingen. Hij heeft op dezelfde school (Ithaka) gezeten als de leerlingen.

Deel dit bericht: