Algemene gelegenheid 2024

Toespraak burgemeester Sharon Dijksma

Utrecht, Stadsschouwburg, vrijdag 26 april 2024

Goedemorgen allemaal,

Welkom in de Stadsschouwburg! Met een bijzonder welkom voor iedereen die – tot een paar minuten geleden – dacht dat deze dag iets heel anders ging brengen! Uw familie, uw vrienden, uw collega’s zijn allemaal heel creatief geweest om u met een waterdichte smoes naar deze locatie te lokken. Zij zaten vanaf het begin al in het complot…
Vandaag zijn we hier bijeen voor een bijzondere gebeurtenis: de uitreiking van Koninklijke Onderscheidingen in de ‘Orde van Oranje-Nassau’. Beter bekend als de jaarlijkse lintjesregen. En ik vind het een grote eer om u op deze dag in het zonnetje te mogen zetten.
Zo dadelijk nodig ik u uit op het podium en ga ik u een koninklijke onderscheiding opspelden. Als u dat prettig vindt, kunt u hierbij gaan zitten.
Het is niet zomaar een blijk van waardering, deze onderscheiding doét ertoe. Het gaat om individuele prestaties, ongeacht maatschappelijke status of rang. Dragers van deze koninklijke onderscheiding zijn gewone mensen, die zich op een bijzondere manier hebben ingezet.
Hun daden zijn zo bijzonder dat Zijne Majesteit hen daarvoor wil eren. Dit doen we al sinds 1892. Toen werd bij wet de ‘Orde van Oranje-Nassau’ ingesteld.
Zijne Majesteit is grootmeester van deze orde. U mag er dus op vertrouwen dat de onderscheidingen niet lichtzinnig worden toegekend.
En terecht, zeg ik. Want het is niet vanzelfsprekend om je – dag in dag uit – belangeloos in te zetten voor de medemens en de samenleving. Uw inzet heeft het verschil gemaakt en uw daden zijn opgevallen.

De hoogste tijd dus voor een verdiende beloning. Dan ga ik nu – en ik heb er enorm veel zin in! – over tot het uitreiken en opspelden van de versierselen. Ik zal u daartoe één voor één naar voren roepen.
De eerste die ik zou willen uitnodigen, is Bert Knijff.

De heer G.N.W. (Bert) Knijff (82), LON                                             

Meneer Knijff,
Als koken niet je hobby is, kan je het eten ook thuis laten bezorgen. Maar soms valt er helemaal niets te kiezen. Omdat je door omstandigheden zelf geen boodschappen kan doen en zelf geen warme maaltijd kan koken. Maar gelukkig hebben we in ons land veel organisaties actief die maaltijdboxen aan de deur bezorgen.
U was jarenlang vrijwilliger bij de Maaltijdservice van de welzijnsorganisatie Zuwe Welzijn. ‘s Ochtends reed u de maaltijdboxen naar uw vaste adressen, waar u het eten tot aan de koelkast bracht. U kende al uw – ik zeg het in uw woorden – ‘klantjes’ en ging nooit weg zonder een gezellig praatje. Naast lekker eten zorgde u dus ook voor goede gesprekken. Wat een service!
Helaas voor u en uw vaste ‘klantjes’ stopte bijna tien jaar geleden Maaltijdservice met het bezorgen van eten, maar gelukkig wachtte een mooie nieuwe klus. Maar dit keer ging u geen maaltijden, maar ménsen bezorgen…
U werd chauffeur bij de vervoersdienst van Stichting WIL in je buurt. Voor die stichting vervoert u iedereen die om uiteenlopende redenen niet mobiel is. De laatste jaren bent u, naast chauffeur, ook rittencoördinator.
Zo zorgt u ervoor dat een groep enthousiaste vrouwen uit het verzorgingshuis – u noemt ze liever ‘meiden’, begreep ik – iedere donderdag naar de dansavond in het verre Maarssen kunnen.
Als lid van het kernteam zorgt u dat bij de stichting alles op rolletjes loopt. Tijdens de coronapandemie was u actief voor de boodschappendienst voor mensen die zelf niet naar de supermarkt konden. Ook bent u al jaren coördinator bij de Stichting Plusbus Erop Uit. Deze stichting organiseert uitjes voor de ouderen in Vleuten-De Meern, Haarzuilens en Leidsche Rijn.
U regelt de uitstapjes, coördineert de ritten, plant de chauffeurs in, verspreidt de programmaboekjes, voert sollicitatiegesprekken met nieuwe vrijwilligers en namens de stichting bent u contactpersoon voor het Nationaal Ouderenfonds. Als de stichting een wielerploeg zou zijn, bent u de ploegleider.
Over wielrennen gesproken: ik hoorde dat u vroeger een fietsenzaak had. Tegen alle mensen bij wie u maaltijden bezorgde of een leuk dagje uit bezorgt, zegt u altijd – en ik citeer – “vroeger leefde ik VAN jullie, tegenwoordig leef ik VOOR jullie”. Kijk, als iedereen na het pensioen met uw instelling in leven staat, hoeveel extra helpende handen zouden we dan niet hebben?
U bent een voorbeeld voor velen en ik weet dat de koning het daar mee eens is. Hoog tijd u iets moois te bezorgen. Geen maaltijd, verklap ik alvast… Het heeft Zijne Majesteit de Koning behaagd u te benoemen tot Lid in de Oranje-Nassau.

Mevr. M.J.V. (Mariet) Endeman (74), LON                        

Graag wil ik Mariet Endeman naar voren roepen.
Ik wil graag beginnen met het verhaal van Paula. Paula kent u wel, hè? Dertien jaar geleden ontvluchtte Paula de burgeroorlog in Angola.
Via de nonnen en het Rode Kruis kwam ze in Nederland terecht.
Paula vond in Utrecht onderdak bij Huize Agnes. Deze stichting biedt tijdelijke opvang en begeleiding aan vrouwen en kinderen die nog geen verblijfsvergunning hebben en zich in een schrijnende situatie bevinden. Paula maakte in Utrecht meteen kennis met u.
U bent al 17 jaar vrijwilliger bij Huize Agnes waar u naast Paula veel andere vrouwen en kinderen heeft geholpen.
Voor de bewoners bent u al jaren een onmisbare steun en toeverlaat. Als bewoonsters bang zijn of stress hebben of als een kind ziek is, bellen ze u. Of het nu avond, in het weekend of midden in de nacht is, u staat altijd in de actiestand.
U bent niet alleen persoonlijk begeleider van bewoonsters, u helpt ook de andere vrijwilligers en zorgt ervoor dat de bewoonsters hun leefgeld krijgen. En de vrijwilligersvergoeding die u krijgt, stort u altijd terug op de rekening van Huize Agnes. U snapt de essentie van vrijwilliger zijn: er niets voor terug willen krijgen.
Wat u zeker wél terugkrijgt voor uw liefdevolle zorg zijn veel blije en dankbare gezichten. Ja, u kunt ook heel duidelijk zijn, een tikkeltje streng soms, maar mensen weten wel wat ze aan u hebben. Ik houd daar wel van, kan ik u verklappen…
Ze zien u als een moeder, een voorbeeld en een rolmodel. Ze putten veel kracht en inspiratie uit u.
Naast uw werk voor Huize Agnes bent u mantelzorger én al bijna 20 jaar vrijwilliger bij de Stichting Anton Huiskes. Eén keer per week staat u op de Vechtsebanen om kinderen met een verstandelijke of fysieke beperking een onvergetelijke ochtend op het ijs te bezorgen. Zo ziet u erop toe dat een potje ijshockey veilig en gezellig blijft. Voor een vrijwilliger draait uw werkweken waar menig professional zijn petje voor afneemt.
Uw vrijwilligersvergoeding gaat ook hier altijd weer retour afzender, maar ik hoop dat u déze blijk van waardering een mooi plekje thuis geeft. Ik ga u verklappen waarom u hier bent. Want u dacht dat u naar de schouwburg moest, omdat een bekende van u een koninklijke onderscheiding kreeg?
U zit héél warm… Zijne Majesteit de Koning heeft namelijk besloten ú te benoemen tot Lid in de Orde van Oranje-Nassau.

De heer M.H.K. (Michael) Bosch (48), LON

Meneer Bosch,
Ik begreep dat u in opleiding bent als Officier van Dienst bij de brandweer voor de Veiligheidsregio Utrecht. En dat u daarvoor hier bij de Stadsschouwburg bent gekomen. Want vanavond begint de Koningsnacht en de Veiligheidsregio Utrecht heeft hierin een belangrijke taak om alles gesmeerd te laten verlopen.
Daarom gaat u samen met een collega vanuit hier een veiligheidsronde uitvoeren. Zoiets kan natuurlijk niet ontbreken in uw opleiding. Dus: wat doet u hier eigenlijk nog?
Maar eerst wil ik u graag nog iets meegeven. En dat heeft ook met de brandweer te maken. Want nu is het uw beroep, maar meer dan 25 jaar bent u actief als vrijwilliger bij diverse brandweerkorpsen. U begon al heel jong als jeugdlid bij de Jeugdbrandweer Zuilen. Daarna kwam u terecht bij Brandweerpost Vleuten, waar u fungeerde als brandweerman, ploegleider en postcommandant.
De manier waarop u deze rollen heeft ingevuld, is opgevallen. U heeft er mede voor gezorgd dat Brandweerpost Vleuten is uitgegroeid tot een hecht team dat 24/7 klaar staat voor de inwoners binnen het verzorgingsgebied. Maar ook daarbuiten, als de post Vleuten om bijstand wordt gevraagd.
U staat bekend als een fijne collega en een integer persoon die een groot hart heeft voor het welzijn van de slachtoffers. Dan denk ik bijvoorbeeld aan de keren dat u betrokken was bij een reanimatie. Als zoiets nodig is, dan is de nazorg erg belangrijk voor de verwerking. U weet dit en steekt hier veel tijd in. U heeft niet alleen oog voor het eigen personeel, maar ook voor de omgeving, familie en omstanders.
Zo kreeg de brandweerpost te maken met de verdrinking van een
jongen, waarvoor nog wel een reanimatie was opgestart. Na afloop heeft u de buurtbewoners uitgenodigd om hun verhaal te kunnen doen.
Dat brandweerpost Vleuten zo’n hecht team is, komt ook door uw jarenlange inzet voor de personeelsvereniging. De vele activiteiten waarvoor u verantwoordelijk was, heeft de kameraadschap en saamhorigheid binnen het team veel goed gedaan.  
U heeft hier enorm veel tijd en energie in gestoken, ook toen het een tijd wat minder goed ging in de onderlinge verhoudingen tussen de uitrukdienst en de personeelsvereniging. Ik heb er veel waardering voor dat u hier niet voor bent weggelopen. Mede dankzij uw inzet is er nu weer een fijne en stabiele verstandhouding tussen alle partijen. U zou een goede politicus zijn…  
Tenslotte vind ik het mooi om te benoemen dat u tien jaar lang vrijwilliger bij de Alternatieve Elfstedentocht Weissensee bent geweest. U gaf leiding aan het logistieke team en zorgde voor de op- en afbouw van het parcours, de verzorging van de schaatsers en de repatriëring van gewonden tijdens de tochten. Uiteraard zette u zich ook in voor de veiligheid op het ijs. Ook hier stond u bekend om uw loyaliteit en ijver, gepaard met een dosis humor, rust en menselijkheid.
Meneer Bosch, u mag nu bijna met uw veiligheidsronde beginnen, maar niet voordat ik u heb meegedeeld dat het Zijne Majesteit heeft behaagd u te benoemen tot Lid in de Orde van Oranje-Nassau.

De heer Y. (Yücel) Aydemir (54), RON                                     

En dan wil ik nu graag naar voren roepen…Yücel Aydemir.
Meneer Aydemir, wij kennen elkaar uit het bondgenotenoverleg. Daar zitten we aan tafel samen met de vertegenwoordigers van de verschillende groepen uit onze stad. We luisteren met respect naar elkaar. En samen bedenken we manieren om overlast tijdens de feestdagen te voorkomen en bespreken we hoe te dealen met de verdeeldheid over het conflict in het Midden-Oosten.
Als voorzitter van de Ulu Moskee bent u al jarenlang een onmisbare schakel in het bondgenotenoverleg. U heeft veel contacten in de stad, kent de families die de moskee bezoeken, kortom u weet wat leeft in de Utrechtse samenleving. Voor u is de moskee naast een gebedshuis ook een multiculturele ontmoetingsplaats. U bent altijd op zoek naar manieren om de banden tussen de verschillende geloofsovertuigingen te versterken. Iedereen is welkom om te bidden of om de grootste moskee van Nederland te bezichtigen, want de Ulu Moskee heeft sinds november ook een museumfunctie.
U kijkt veel verder dan Utrecht. Nadat Parijs getroffen werd door aanslagen, bracht u de geloofsgemeenschappen uit de stad samen om een boodschap van eenheid uit te dragen. Samen met andere moskeeën zorgde u dat honderden Syrische vluchtelingen in Utrecht kleding kregen. Ook coördineerde u vorig jaar, na de aardbevingen in Turkije en Syrië, de hulpverlening vanuit Utrecht.
Daarnaast bent u medeorganisator van de Vredesweek. U was gemeenteraadslid, oprichter en voorzitter van Stichting Jongerencentrum Ulu, bestuurslid van het Turks Platform Utrecht, penningmeester van de Islamitische Stichting Nederland en bestuurslid van het Contactorgaan Moslims en Overheid.  
U bent ook een sportliefhebber. U was ooit medeoprichter én secretaris van voetbalvereniging VVU Ardahanspor. Bij Zwaluwen Utrecht ’11 was u trainer, coach én leider van jeugdteams. Een zeer bevlogen Zwaluwer, heb ik me laten vertellen. U coachte altijd heel fanatiek, volgens scheidsrechters soms met iets té veel passie…
Die passie past u, want u bent op veel terreinen betrokken. U staat dag en nacht klaar voor anderen en bent 24/7 bereikbaar. U zoekt altijd naar verbinding met anderen en moedigt jongeren aan uit hun bubbel te stappen en verder te kijken dan hun eigen wereldje.
U denkt actief mee over hoe we in onze stad de leefbaarheid en verdraagzaamheid kunnen vergroten en steekt zelf ook de handen uit de mouwen. U gelooft in ‘Utrecht zijn we samen’ en daarin heeft u in mij – en hopelijk in iedere Utrechter – een trouwe bondgenoot.  

Meneer Aydemir,
In november werd u geïnterviewd door DUIC. De journalist vroeg waar u in Utrecht uw inspiratie vandaan haalt. Ik citeer: "Uit mijn werk als basisschooldirecteur, mijn gezin en mijn vrijwilligerswerk voor de moskee. Het is veel plannen, maar ik heb overal plezier in. Een goede balans tussen deze drie geeft mij voldoening.
Als ik iets voor de gemeenschap kan doen, haal ik daar heel veel inspiratie uit."
En ik zeg: Utrechters zoals u inspireren ons!
U dacht vanmorgen dat u naar een theatervoorstelling ging? Hopelijk volgt dat uitje alsnog… U bent vandaag hier om te horen dat het dat het Zijne Majesteit de Koning heeft behaagd u te benoemen tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau.

Mevr. J.M. (Joyce) Parlevliet (68), LON                         

En nu wil ik graag iets zeggen tegen Joyce Parlevliet.
Zal ik u iets verklappen? Ik vind de GroenmoetjeDoen!-dag één van de leukste dagen van het jaar! Twee jaar geleden mocht ik deze dag openen, maar niet nadat ú een vurig betoog hield over hoe belangrijk groen in een stad is. Volgens mij is uw enthousiasme zó aanstekelijk dat de meest verstokte stoeptegelfans hun grauwe stenen in de tuin meteen inwisselen voor frisgroene stekjes…
Decennia geleden stond u aan de wieg van een geweldig bewonersinitiatief. Wat nu De Bikkershof is, was ooit een binnenterrein met garages. Mede onder uw leiding transformeerde dit grijze hoekje tot een groene oase die de bewoners niet alleen ontwierpen, maar ook zelf beplanten en onderhouden. We zijn als stad heel actief om wijk, buurten en straten te vergroenen, maar samen met betrokken buurtbewoners kwam u jaren geleden al met een gewaagd plan. Gewaagd én geslaagd, want De Bikkershof is nationaal én internationaal een voorbeeld. Daar zijn we in Utrecht heel trots op.
Gelukkig bleef het niet bij De Bikkershof. Ook in andere wijken verkondigt u de blijde, groene boodschap. Als wijkraadslid in NoordOost stimuleerde u jarenlang bewoners bij het opzetten en onderhouden van groenprojecten. Met succes, want mede dankzij u groeide en bloeide Utrecht tot een living lab van groene zelfbeheerinitiatieven.
Groene pareltjes die je moet zien en beleven. Met de GroenmoetjeDoen!-dag als hoogtepunt, noem het onze Utrechtse groene hoogmis. Het is de dag waarop groene zelfbeheerders hun tuinen opengooien voor het publiek. Meedoen aan workshops, verhalen horen van enthousiaste vrijwilligers, inspiratie opdoen voor jouw eigen groenstrook of het laatste zetje krijgen om eindelijk dat groene zelfbeheerproject in jouw buurt te starten…de GroenmoetjeDoen!-dag zorgt altijd voor blije gezichten, nieuwe groene initiatieven en hopelijk nóg meer groene vingers.
Als initiatiefnemer, coördinator en vrijwilliger zorgt u ervoor dat de GroenmoetjeDoen!-dag altijd weer een doorslaand succes is. Met u als onze groene ambassadeur wordt Utrecht groener, socialer en een stuk mooier.  
Mede door uw inzet heeft Utrecht de afgelopen decennia steeds meer groene parels erbij gekregen. Maar onze allergrootste parel staat hier vandaag in de Stadschouwburg en dat bent u!
Net als de GroenmoetjeDoen!-dag vind ik ook de dag voor de verjaardag van de koning één van de leukste dagen van het jaar.
U verheugde zich denk ik ook op deze dag, want u dacht dat u naar de stadsschouwburg ging omdat één van uw vrijwilligers een lintje kreeg.
U voelt al nattigheid zo te zien en uw argwaan is volkomen terecht: het heeft Zijne Majesteit de Koning behaagd u te benoemen tot Lid in de Orde van Oranje-Nassau.

De heer A.J. (Albert Jan) Schouten (66), LON                 

Meneer Schouten,
Ik word iedere keer weer blij als ik lees hoeveel vrijwilligers we in Utrecht hebben. 150.000 Utrechters die een paar uur per week vrijwilligerswerk doen. Of zelfs hun hele ziel en zaligheid erin stoppen. Niet per sé omdat ze het leuk vinden, maar omdat ze vinden dat het moét.   
Iedereen in deze zaal die mantelzorger is, begrijpt wat ik bedoel. Voor iemand zorgen die hulp nodig heeft, dat doe je uit liefde. En er zijn zelfs mensen die mantelzorger zijn voor meerdere mensen. Die hebben dus oneindig veel liefde te geven. En ze doen dit vaak náást hun werk, jarenlang soms. Ú bent één van de Utrechters die altijd klaarstaat voor anderen of veel voor uw naasten heeft gedaan.
Eén van die naasten was uw nicht Tineke. Zij leed aan schizofrenie, u was haar curator en zorgde zo dat zij zich geen zorgen hoefde te maken over de dagelijkse dingen. U zorgde dat ze alle medische en psychische zorg kreeg, u spande zich in om een vorm van beschermd wonen voor haar te vinden en ging altijd met haar mee naar de dokter. Voor haar dood bracht u nog een langgekoesterde wens van haar in vervulling: jullie maakten samen een onvergetelijke reis naar Bretagne.
Ook stond u altijd klaar voor uw eerste partner Jan. Jan was verzetsstrijder, zat tijdens de oorlog gevangen en hield daar het kampsyndroom aan over – naast een ernstige psychische aandoening. Tot aan zijn dood heeft u liefdevol voor hem gezorgd.
Dankzij uw inspanningen kreeg Jan postuum van de staat Israël de Yad Vashem-onderscheiding voor het redden van Joodse mensen tijdens de oorlog.
Ook voor Jans chronisch zieke nicht staat u bijna dag en nacht klaar. U bezoekt haar vaak in Groningen, regelt haar financiën en vertegenwoordigt haar in de Vereniging Van Eigenaren waar zij lid van is.
Bijna tien jaar regelde u de financiën en andere zaken voor Jopie en Henk, een ouder echtpaar uit Wateringen. Na Henks overlijden in 2020 regelde u een grafmonument en nog steeds bent u Jopie’s bewindvoerder. Haar familie ziet u als de zoon die Henk en Jopie nooit hebben gehad.
Voor uw zus Tjitske was u drie jaar een rots in de branding. Zij was ernstig ziek en overleed bijna een jaar geleden. U hielp Tjitske onder andere met traumatherapie, wat u in het dagelijks leven doet. Zij had veel aan uw behandelingen, naast uw mentale steun. Als mensen vroegen hoe u het allemaal volhield, zei u: “Het is mijn zus, dat doe je dus gewoon”.
Met diezelfde vanzelfsprekendheid was u jarenlang bestuurslid van stichting De Kringen en vertegenwoordigde u Nederland tijdens internationale congressen. U was bestuurslid en secretaris van Genius, het netwerk van hoogopgeleide homomannen. En nog altijd bent u bestuurslid van de Stichting Zorg Hendrien Buiter-Van Schooten en Nazaten.
En dan vergeet ik bijna dat u professioneel violist bent en geregeld speelt tijdens feesten en uitvaarten. U geeft familieleden, collega’s en vrienden traumatherapie als zij dat nodig hebben. En u kreeg het voor elkaar dat uw oudste zus, haar man en diens stiefzus en haar echtgenoot koninklijke onderscheidingen ontvingen voor hun vrijwilligerswerk.

Meneer Schouten,
Ik heb van veel mensen een brief gekregen. Mooie en ontroerende brieven over wat u allemaal doet en deed voor geliefden, familie en vrienden. Dat is echt niet niks. Als je mantelzorg en vrijwilligerswerk naast werk en privé moet doen is het een gevecht met je agenda, vaak leuke dingen on hold zetten en kei- en keihard werken.
Wat u allemaal doet en laat om anderen te helpen, hun leven iets draaglijker te maken, hen te ontzorgen en hen oneindig veel liefde te geven, dat vind ik in één woord indrukwekkend.
U bent een voorbeeld voor ons allemaal. De koning is het daarmee eens. Het heeft Zijne Majesteit behaagd u te benoemen tot Lid in de Orde van Oranje-Nassau.

De heer A. (Abdelmajid) Khairoun (72), RON                

Meneer Khairoun, mag ik u uitnodigen?
Er was eens…25 Utrechters die naar Marokko gingen. Dit is niet het begin van een sprookje, maar het is wel een heel goed verhaal! Het bonte reisgezelschap bestond onder andere uit leden van verschillende kerken, de moskee en de synagoge. In Essaouira zagen de reizigers dat moslims en joden vreedzaam samenleven. Wereld kijk even mee, zou ik zeggen… Meneer Khairoun, u was vijf jaar geleden organisator, stimulator én gids van deze dialoogreis.
We leven in een tijd waarin we in onze eigen bubbel leven, geen contact maken met mensen in andere bubbels en we soms mijlenver uit elkaar staan. Als polarisatie op de loer ligt, hebben we mensen nodig die bruggen bouwen.
Die bruggenbouwer bent u.
Als voorzitter van de Omar al Farouq Moskee zet u zich al 35 jaar actief in voor het tot stand brengen van verbindingen tussen verschillende culturen en religies. U bent een actief en betrokken lid van het Utrechts Platform Levensbeschouwing en Religie. U heeft al veel projecten opgezet en uitgevoerd en u zette de deuren van uw moskee gastvrij open voor ontmoetingen tussen verschillende religieuze en levensbeschouwelijke groeperingen en maatschappelijke organisaties.

Vanuit de moskee speelt u een belangrijke rol in uw wijk Overvecht. U heeft een netwerk waar je u tegen zegt. U heeft goed contact met de politie om veiligheid in de wijk te waarborgen. Jongerenorganisaties weten u te vinden om samen het welzijn van de jeugd te verbeteren, bijvoorbeeld met banenprojecten voor werkloze jongeren of sportevenementen tijdens de ramadan. Samen met de gemeente zet u zich in voor de gezondheid van Overvechters. Tijdens de coronapandemie was de Al Farouqmoskee een toevluchtsoord en kwam hier zelfs een professionele televisiestudio – die mensen van belangrijke medische informatie voorzag.
Ook op andere gezondheidsthema's bent u actief, zoals roken en overgewicht. U maakt ook lastige thema's als huiselijk geweld en sexting bespreekbaar. U zorgt ervoor dat de moskee een laagdrempelige plek is waar mensen terecht kunnen met hun problemen.
Daarnaast organiseert u culturele activiteiten en ontvangt u schoolklassen die kennis willen maken met de moskee. U richtte ook een vrouwencommissie op en organiseert activiteiten die zich richten op emancipatie en maatschappelijke betrokkenheid. Tijdens de ramadan coördineert u het voedselpakkettenproject in de wijk en organiseert u iftars waar ook mensen van andere religies mogen aanschuiven.
Niet alleen in Utrecht, maar ook elders in Nederland en buiten onze landsgrenzen laat u uw grote betrokkenheid en medemenselijkheid zien. Bijvoorbeeld een hulpproject voor de Rohinya in Myanmar.
Ook voor vrouwen in Benin die na een gecompliceerde bevalling worden verstoten door hun gemeenschap, zet u zich in. Samen met de Geertekerk begon u in dit Afrikaanse land een project om kwetsbare vrouwen een hersteloperatie en een re-integratietraject te bieden.

Meneer Khairoun,
Het is onmogelijk om vandaag al uw verdiensten te noemen. Maar dat u oog en oor voor iedereen heeft, staat vast. U heeft een groot en warm hart. Dat hart stelt u open voor iedereen en dat is een eigenschap die we in deze ingewikkelde tijden zó hard nodig hebben. U prikt bubbels door en brengt mensen samen.
Ook de koning is zeer onder de indruk én dankbaar. Hij heeft daarom besloten om u te benoemen tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau.

Mevr. K.M.J. (Carin) Postma-Van Houwelingen (74), LON             

Mevrouw Postma,
En u dacht vanmorgen naar Café Orloff te gaan voor koffie met gebak? Het was iets met een jubileum, toch…?
En nu zit u niet achter een mokkapunt, maar tegenover de burgemeester! Geen zorgen, het komt allemaal goed, ik wil namelijk heel graag iets tegen u zeggen…
Ik heb gehoord dat u uit een groot gezin komt. Tien kinderen, dat is een huis vol, maar uw ouders zorgden dat er altijd een extra bed klaarstond voor een familielid dat in Utrecht kwam studeren maar nog geen kamer had gevonden. Ook kinderen uit een moeilijke gezinssituatie kregen in uw grote gezin onderdak.
Gastvrij zijn heeft u dus niet van een vreemde, want al meer dan vijftig jaar zwaait u de deur wagenwijd open voor anderen. Toen u nog verpleegkundige was, namen u en uw man geregeld patiënten in huis, als ze even nergens anders terechtkonden.
Maar ook een nichtje dat niet meer thuis kon wonen, uw broer, uw zus, een vriendin en twee kinderen van een vriendin vonden bij u tijdelijk onderdak. Uw liefdevolle zorg, aandacht en warmte kregen ze er gratis bij.
Toen u verpleegkundige was, combineerde u het werk en gezinsleven met het helpen van anderen.

U stond klaar voor uw zieke ouders, verzorgde een terminaal zieke tante, u was mantelzorger en ondersteuner van uw zussen, oom, schoonmoeder en buurman. Ook was u altijd bereid een familielid, een eenzame buurman en zelfs de zus van een goede vriendin terzijde te staan.
Op die momenten helpt met de dagelijkse dingen die voor hen door bijvoorbeeld ziekte niet meer vanzelfsprekend zijn, zoals jezelf wassen, eten koken of toiletbezoek. Een hand vasthouden op de eenzame momenten, een luisterend oor bieden en zelfs in de laatste minuten van het leven aan het bed zitten, voor u is dat heel vanzelfsprekend. U heeft geen rijbewijs, maar per trein reisde u naar Wolfheze, Nijmegen of Leeuwarden. Eenmaal daar pakte u uw tas uit, pompte snel het luchtbed op en ging meteen aan de slag.
Met een collega nam u zelfs tot twee keer toe een patiënt mee op vakantie. Het was in de tijd dat niet alles toegankelijk was voor rolstoelers, maar met improvisatie, volhouden en een flinke portie humor kom je overal. U bezorgde haar twee onvergetelijke vakanties in Spanje en Engeland. In uw vrije tijd, zonder daar iets voor terug te willen.

Mevrouw Postma,
Ik deel graag complimenten uit aan mensen die – naast favoriete collega, liefste ouder en beste vriend – ook nog eens de beste mantelzorger ter wereld zijn. U bent een kei in zorgen voor een ander. Ik heb gehoord dat uw lijfspreuk is dat “vrijwillig niet hetzelfde is als vrijblijvend”. Ben ik het helemaal mee eens.
Zolang het nodig is, kunnen mensen op u rekenen. Ook na iemands overlijden hield uw zorg niet op en hielp u mee met de voorbereiding van de uitvaart.
De koning is ook zeer onder de indruk van uw grenzeloze medemensenliefde. En ik hoop dat u na vandaag ook nog steeds een grenzeloos vertrouwen heeft in de medemens, want u heeft inmiddels wel door dat u met een smoes naar de stadsschouwburg bent gelokt. De koffie met gebak komt vast nog en die heeft u verdiend, want het heeft Zijne Majesteit de Koning behaagd u te benoemen tot Lid in de Orde van Oranje-Nassau.

De heer F.W. (Fred) Nuwenhuis (59), LON

Beste Fred,
Meestal ben je als manager Stadsteam bij de gemeente Utrecht behoorlijk druk rondom Koningsdag, dus hoe hebben jouw vrouw en dochters het voor elkaar gekregen om jou hierheen te lokken?
Ík vind het ontzettend leuk dat het ze gelukt is, want je bent niet alleen al 44 jaar een gewaardeerde collega bij de gemeente Utrecht, maar ik kom je regelmatig tegen als ik ergens in de stad een muurschildering, tegeltableau of gevelsteen mag onthullen. En heel vaak ben jij degene die dit namens de Werkgroep Directe Voorzieningen mogelijk hebt gemaakt. Je mag best weten: dit soort momenten zijn de pareltjes die het burgemeesterschap zo mooi maken.
Recent nog bijvoorbeeld de twee sierpoorten bij de speeltuin in het Wilhelminapark met daarop de naam van verzetsstrijdster Trui van Lier, het muurgedicht van Jeroen van Merwijk en de replica van de Domtoren in Leidsche Rijn.
Voor degene die niet weten waar de Werkgroep Directe Voorzieningen voor staat: dit is een werkgroep van de gemeente die initiatieven vanuit de inwoners mogelijk maakt om de openbare ruimte in de stad te verfraaien, bijvoorbeeld door historische elementen in het straatbeeld terug te brengen.
Jij bent al heel lang de drijvende kracht achter deze werkgroep en wat veel mensen niet weten is dat je alle activiteiten hiervoor in eigen tijd uitvoert. Dus als vrijwílliger.
Dat zijn naast jouw normale werk bijzondere verdiensten die jij, zo lijkt het misschien, er zomaar even bijdoet. Niets is minder waar. Door jouw enorme netwerk en de goodwill die jij bij allerlei partijen hebt opgebouwd, krijg je door jouw positieve instelling en tomeloze inzet enorm veel voor elkaar. Ik noem de tegeltableaus, de muurschilderingen, Stolpersteine, parkjes, gevelstenen en ga zo maar door.  
Ik zou willen stellen dat jij een bijzondere plek inneemt in het Utrechtse. In alle delen van de stad heb je wel iets voor elkaar gekregen dat in lengte van jaren aan jouw inzet voor de stad doet herinneren. De voorzitter van Vereniging Oud-Utrecht omschreef deze inzet als volgt:
“Dankzij de inbreng van Fred is Utrecht heel veel mooier en betekenisvoller geworden.”
Het is moeilijk om uit al die initiatieven enkele hoogtepunten te pikken, maar in een interview met de NUK noemde je zelf de herinneringsplek op het 24 Oktoberplein en het ‘Geldpad’ op de Leidsekade, waarmee de overgang van de gulden naar de euro werd gemarkeerd. Destijds nog geopend door prins Willem-Alexander en oud-minister Wouter Bos.

In eerste instantie zagen maar weinig mensen dit zitten, maar dan kennen ze jou nog niet. Want jouw credo is dat je het onmogelijke, mogelijk wil maken. Voor jou is geen zee te hoog en meestal weet je voor alles een mooie oplossing te bedenken.
Daarnaast ben je ook al heel lang betrokken bij Faja Lobi KDS, de voetbalvereniging waar jouw dochters speelden. Je hecht aan een vitaal verenigingsleven en daar zet je je dan ook op ongekende wijze voor in.
Beste Fred,
Ik hoop in de toekomst nog veel versierselen in de stad te mogen onthullen die jij tot stand hebt gebracht. Maar eerst wil ik jou graag een versiersel opstelden, want het heeft het Zijne Majesteit behaagd jou te benoemen tot Lid in de Orde van Oranje-Nassau.

Mevrouw A.A. (Gineke) Sleeboom (71), LON

Mevrouw Sleeboom,
Als gemeente vinden we het belangrijk dat ouderen actief blijven meedoen in onze samenleving, bijvoorbeeld door vrijwilligerswerk te doen. Van u als ‘supervrijwilliger’ kunnen wij veel leren. Daarom heeft u van de gemeente een uitnodiging gekregen vandaag om deel te nemen aan de gespreksgroep “Ouderen en Vrijwilligerswerk”. En nu staat u hier…
Misschien hadden we die uitnodiging veel eerder moeten sturen, want al meer dan veertig jaar zet u zich vrijwillig in voor tal van organisaties in Leidsche Rijn en Vleuten-De Meern.
Het langste voor Azotod Muziekpodium, waar u al sinds 1983 actief bent als bar- en keukenmedewerker, concerten organiseert, nieuwe medewerkers inwerkt, kookt voor vrijwilligers en artiesten en waar u bovendien de deelnemers van de zondagse jeu de boules activiteiten verblijdt met een drankje en uw zelfgemaakte soep. Dus als u nog een goed soeprecept weet…
Die jeu-de-boulesclub, met de welsprekende naam ‘We legge’, heeft u dertig jaar geleden zelf mede opgericht en nog altijd bent u actief als organisator van toernooien en verzorgt u de PR.
Het gaat te ver om al uw activiteiten op te sommen, maar vaak heeft het iets te maken met organiseren, met PR, met catering, met cultuur en met het verbinden van mensen. Bijvoorbeeld bij wijkcultuurhuis Cultuur 19, bij brede school ’t Zand of het Leidsche Rijn Koor. U bent een echte spin in het web.
“Ik koppel mensen aan activiteiten, hobby’s en aan elkaar. Ik haal er veel voldoening uit als ik mensen kan helpen en ik stimuleer mensen graag om eens iets nieuws te proberen”, zo liet u eens weten in het Leidsche Rijn Magazine.
De manier waarop u dit doet, is ook opgevallen. Kim Harsta, de directeur van Cultuur19 liet mij het volgende weten:
“Veel doen voor de wijk is één, de manier waarop Gineke dat doet is twee. In vrolijke kleuren en dito hakken, met een immer opgetogen humeur, is zij de steun en toeverlaat voor alle zenuwachtige artiesten van de dag. Gineke is altijd betrouwbaar en behulpzaam; en met haar eerlijkheid en gevoel voor humor is zij een buitengewoon gewaardeerde vrijwilliger van Cultuur19. We zouden eigenlijk niet weten wat we zonder haar moesten.” – einde citaat.
Dat is ook wat buurtnetwerk Stichting WIL in je buurt mij liet weten. Zij geven aan dat ze nooit vergeefs een beroep op u doen.
Vrijwilligersorganisaties hebben mensen nodig die net dat ene stapje extra doen zodat de organisatie goed kan blijven functioneren. U bent zo’n persoon en die inzet is ontzettend waardevol. U zit in de haarvaten van de wijk en pikt daardoor signalen op die anders niet zouden worden gehoord. Ook voor ons als gemeente is dat erg nuttig.
Beste mevrouw Sleeboom,
U bent iemand met ‘het hart op de juiste plaats’. U neemt geen blad voor de mond, bent goudeerlijk en mensen weten wat ze aan u hebben.
Mensen zoals u zijn van onschatbare waarde voor de samenhang in de wijk en daarmee het woonplezier. U mocht dus niet ontbreken op de gespreksgroep “Ouderen en Vrijwilligerswerk” die vandaag zou plaatsvinden in zaal H34 van de schouwburg.
Zaal H34 werd dit podium en de gespreksgroep is deze volle zaal die u een oorverdovend applaus gaat geven nadat ik heb verteld dat het Zijne Majesteit heeft behaagd u te benoemen tot Lid in de Orde van Oranje-Nassau.

De heer M. (Marc) Putman (51 jaar), RON                             

Meneer Putman,
Kent u die mop van die man die vandaag naar Spanje zou gaan? Die ging niet inderdaad. En hoewel ik u die trip naar de zon van harte had gegund, ben ik blij dat u nu niet op Schiphol, maar met ons in de stadsschouwburg bent. Want ik wil heel graag iets tegen u zeggen.
Meneer Putman, u stond ooit aan de wieg van één van de best bewaarde geheimen van Utrecht. Want als je aan media denkt, dan denk je aan Hilversum of Amsterdam. Terwijl de thuisbasis van OUTtv hier in Utrecht is, met u als bevlogen CEO.  
15 jaar geleden richtte u OUTtv op, omdat u iets miste in het Nederlandse medialandschap. Een tv-kanaal dat zich richt op de LHBTQI+-gemeenschap en de open minded. U begon het kanaal in samenwerking met OUTtv Canada, ’s werelds eerste 24-uurs LHBTIQ+-kanaal. In Nederland is OUTtv tegenwoordig in tweeënhalf miljoen huishoudens te zien.
Een kanaal dat – terecht – veel waardering krijgt voor de betrouwbare berichtgeving, de brede programmering en mooie films… Maar voorál omdat OUTtv in een grote behoefte voorziet. Geen platvloers vermaak, maar programma’s die informeren en verbinden. En mensen zelfs kan helpen in hun coming-outproces.
Niet alleen in Nederland, ook in landen als Duitsland, Oostenrijk, Polen, Israël is OUTtv te zien. Landen waar de voor de regenboogcommunity vaak nog een hele wereld te winnen is.
Maar laten we niet vergeten dat de acceptatie van LHBTQI-plussers helaas ook in Nederland flink onder druk staat. Een medium als OUTtv is al 15 jaar een verrijking van ons medialandschap, maar in de strijd om acceptatie ook een noodzákelijk platform.
Ook daarom werkt OUTtv samen met Human Rights Watch en trekken jullie samen op met de Pride Amsterdam en de Pride Utrecht. Na het faillissement van de Gaykrant bewoog u met succes hemel en aarde om het archief voor de toekomst te bewaren. Ook nam u het failliete PRO-FUN Media en het noodlijdende Cinemien over. Niet om winst te maken, maar omdat u de regenbooggemeenschap een breed mediapalet wilt bieden. Juist daarom richtte u OUTtv op en bent u al jaren een super actieve zenderbaas. U bent ook initiatiefnemer van de 'OUT Media Award’. Dat is de prijs voor mensen die zich positief hebben uitgesproken over de LHBTIQ+-gemeenschap en daarbij hebben bijgedragen aan de acceptatie en zichtbaarheid.
Daarnaast was u in het verleden internationaal secretaris van de JOVD, tot voor kort voorzitter van de EUROVOD, de Europese vereniging van 30 Europese onafhankelijk video-on-demand platforms en voorzitter van branchevereniging ThemaNed.

Meneer Putman,
Wat 15 jaar geleden als een spannend avontuur begon, is een succesvol Utrechts exportproduct geworden. OUTtv opent deuren die anders gesloten waren gebleven en OUTtv zorgt voor meer zichtbaarheid en meer acceptatie. Die impact is niet te onderschatten.
Die impact illustreer ik met een citaat uit een e-mail die een moeder ooit naar u stuurde:
“Beste OUTtv, mijn man en ik zaten gisterenavond te zappen en vielen midden in een documentaire van jullie over transgenders. Mijn dochter is recentelijk uit de kast gekomen als trans. Ons gezin staat achter onze dochter.
Dit maakt het niet makkelijker en wij hebben blijkbaar nog veel te leren, het is niet makkelijk, maar door deze documentaire hebben wij toch ook weer andere inzichten gekregen. Ik wilde laten weten dat wat jullie doen bijzonder is, terwijl ik niet eerder OUTtv had gekeken. Ik hoop dat mijn man en ik nu ook ondanks zoveel onwetendheid onze dochter kunnen ondersteunen in het opkomende proces.”
Prachtig… Net als OUTtv, dat ik net een goed bewaard Utrechts geheim noemde. Hoog tijd om een ander goed bewaard geheim te onthullen. Voor u vandaag geen trip naar Spanje en geen fotosessie in de stadsschouwburg... Maar wel een fotomomént, nadat ik heb verteld dat het Zijne Majesteit de Koning heeft behaagd u te benoemen tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau.

Mevr. W.H. (Trieneke) Gerritsen-Swagers (69), LON                    

En zou ik graag iets willen zeggen tegen Trieneke Gerritsen-Swagers.
Mevrouw Gerritsen,
U was er op tijd bij vanmorgen, want in de stadsschouwburg stond een speciale editie van de Koningspelen op het programma. Zo was het u verteld, toch? U zou hier gezellig met de buurkinderen naartoe gaan, maar helaas moet ik u teleurstellen: het programma is veranderd. Maar ik beloof u dat de vervangende act net zo leuk wordt! En in die vervangende act speelt u een heel belangrijke rol.
Al meer dan vijftien jaar bent u vrijwilliger bij kinderdagverblijf De Krakeling aan de Bekkerstraat. Een bijzondere opvang, want het is een ouderparticipatiecrèche, dus ouders steken ook de handen uit de mouwen. Maar ze kunnen altijd terugvallen op uw ervaring.
Een kind dat geen trek heeft. Een kind dat niet wil slapen. Een kind dat maar blijft huilen. Ik zie aardig wat mensen in de zaal knikken en ik kan u vertellen dat ik er ook veel ervaring mee heb. Het is soms wat, hè…? Maar dan kennen ze Trieneke nog niet. In mum van tijd zitten al die kinderen relaxed bij u op schoot. U snapt wat kinderen nodig hebben, namelijk The Trieneke Touch…
De broodtrommels op tijd op tafel, even stofzuigen, wasje draaien, de vaatwasser leegruimen, fruit snijden, alle kinderen de handjes gewassen…u regelt het.
Daarnaast bent u een vraagbaak voor ouders. Want na een paar onrustige nachten zien jonge ouders het soms even niet meer zitten. Ook dát zal menigeen bekend in de oren klinken…
Dan zijn de jonge vaders en moeders blij dat ze hun verhaal bij u kwijt kunnen en hangen ze aan uw lippen voor tips.
Daarnaast bent u bereid om ’s avonds thuis op te komen passen, zodat de ouders ook even tijd voor elkaar hebben. U doet het allemaal met veel liefde. Kinderen zijn dol op u en zij herkennen u zelfs tijdens het boodschappen doen. In uw wijk bent u gewoon een beroemdheid.
Mevrouw Gerritsen,
In vijftien jaar groeide u uit tot dé onmisbare kracht bij de Krakeling. Oud-Krakelaars dragen u nog steeds op armen. Bonus-oma, our Krakeling rockstar, iemand voor wie geen gekrijs te hard is en geen poepluier te vies is…dat is Trieneke Gerritsen. Drie dagen per week gaat u met passie, plezier en power naar de Krakeling en daarnaast bent u ook nog eens mantelzorger van uw man. U doet het allemaal als vanzelfsprekend.
Geen speciale editie van de Koningsspelen vandaag voor u, maar wel een speciale dág. Ik vind het ontzettend leuk én heel eervol om u vandaag te morgen vertellen dat het Zijne Majesteit de Koning heeft behaagd u te benoemen tot Lid in de Orde van Oranje-Nassau.

De heer T.P. (Pim) Rooijmans (65 jaar), RON

Beste meneer Rooijmans,
U bent hier gekomen op uitnodiging van uw zoon Sem, om te ontbijten en daarna een voorstelling te bezoeken. U bent inderdaad in een voorstelling terecht gekomen, maar had waarschijnlijk niet verwacht dat u hierin een belangrijke rol zou spelen.
Die rol is samen te vatten in de zin dat u zich al bijna veertig jaar inzet voor de proefdierkunde en voor het welzijn van proefdieren, zowel binnen als buiten uw werk.
U was bijvoorbeeld decennialang één van de drijvende krachten achter de Utrechtse cursus proefdierkunde binnen de Universiteit Utrecht. Daarnaast trok u zich al snel het welzijn van proefdieren in het buitenland aan, bijvoorbeeld in landen waar tot dan toe niet of nauwelijks werd nagedacht over de kwaliteit van dierlijk onderzoek en het welzijn van proefdieren.
Door het geven van trainingen in landen als Letland, Ghana en India heeft u hier verandering in gebracht. Deze training was in eerste instantie vooral gericht op academici, maar op uw initiatief is er in Egypte ook een cursus voor dierverzorgers gekomen. Omdat het uw overtuiging is dat elk proefdier het recht heeft om door bekwame mensen verzorgd te worden.
Nu bent u bezig een fonds te realiseren om dergelijke cursussen internationaal op grotere schaal mogelijk te maken.
Dat zegt veel over uw visie en gedrevenheid, waar u ook uiting aan geeft door actief te zijn binnen DALAS, de Nederlandse vereniging voor de proefdierkunde en biotechniek, de Stichting Proefdierkundige Informatie en het magazine ‘Biotechniek’. In 2013 bent u hiervoor nog benoemd als ‘ere-redactielid’. Met dit alles draagt u bij aan de zogenaamde ‘3V’s’, namelijk het vervangen, verminderen en verfijnen van dierproeven – én het verbeteren van dierexperimenteel onderzoek.
Tenslotte noem ik graag uw inzet voor de Afrikaanse wilde hond - in het Engels de ‘Painted Dog. U zet zich al bijna twintig jaar in voor de Stichting Painted Dog Conservation.
Dat is hard nodig, want de populatie van deze diersoort is in honderd jaar gedaald van een half miljoen, naar zo’n 6600 exemplaren anno 2024. Als hardwerkende en gemotiveerde ambassadeur voor deze stichting geeft u lezingen op scholen, werft u fondsen en bezoekt u regelmatig het Painted Dog Conservation project in Zimbabwe om te zie hoe de donaties worden besteed. Mede dankzij de inzet van deze stichting – en dus ook dankzij úw inzet – is de populatie Afrikaanse wilde honden weer aan het stijgen. Dat is een prachtig resultaat en ik hoop van harte dat die trend zal doorzetten.
Dat zal in ieder geval niet aan uw passie liggen. Samen met uw enthousiasme, gedrevenheid, doorzettingsvermogen en integriteit heeft u op die manier veel tot stand kunnen brengen. Ook de koning heeft daar waardering voor en het heeft Zijne Majesteit daarom behaagd u te benoemen tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau.

Om heel even bij te komen van alle emoties en verhalen, gaan we nu kijken naar een optreden door Martina Tobin! Graag een hartelijk applaus.

~PAUZE~

De heer W.P. (Walter) de Rooij (69 jaar), LON

Meneer De Rooij,
We mogen blij zijn dat u hier bent, want ik heb begrepen dat u, als bestuurslid van de Oranjestichting van Vleuten, op de dag voor Koningsdag altijd héél druk bent. U moet nog hekken plaatsen, de markt uitzetten met linten en nog veel meer. Dat mag u zo allemaal gaan doen, maar eerst wil ik wat tegen u zeggen.
Want in Vleuten zijn er een heleboel mensen fan van u. U weet van aanpakken, u bent van alle markten thuis, u heeft handige handen en een hart op de goede plek.
U bent onder andere vrijwilliger bij de EHBO-vereniging Haarrijn. U stelt aan deze vereniging de kantine van uw bedrijf ter beschikking voor oefeningen. Daarnaast bent u altijd aanwezig op de toffe evenementen in de omgeving, zoals de Mud-race in Haarzuilens, de Haarse Kermis, Vakantieontspanning, Night of Proms, Christmas Fair, Sportevenementen. Niet als gast overigens, maar als EHBO’er. U bent al 43 jaar lid van de vereniging en nog altijd bent u met hart en ziel in bij alle vergaderingen, lesuren en inzetten.
U bent zelf fan van het Harmonieorkest Vleuten, maar nu blijkt dat het omgekeerde ook waar is: u bent hún idool.
Het orkest kan altijd op u rekenen bij de grotere evenementen om hand- en spandiensten te verlenen. Als er sporthallen of maneges omgebouwd moeten worden tot concertzalen, bijvoorbeeld.
Ze noemen u een sterke kracht, die van aanpakken weet en via zijn netwerk veel spullen weet te regelen. Daarnaast is uw expertise als EHBO’er van grote waarde voor de vereniging.
En omdat u blijkbaar dan nog tijd over heeft, bent u regelmatig verkeersregelaar bij de evenementen van de Stichting Leidsche Rijn Sportief. Deze stichting organiseert al ruim tien jaar een hardloopevenement in het Máximapark. U coördineert al vanaf het eerste uur de verkeerszaken: het parcours uitzetten en de verkeersborden plaatsen.
U bent een man waar je op kunt bouwen, die gáát voor de gemeenschap en die altijd klaarstaat om op het laatste moment bij te springen als dat nodig is. U zorgt ervoor dat andere mensen op een veilige manier kunnen genieten van een evenement. Dat wordt bijzonder gewaardeerd en daarom heeft het de Koning behaagd u te benoemen tot Lid in de Orde van Oranje-Nassau.

De heer O.A.G. (Olav) Rosenberg (66), RON     

De volgende die ik naar voren wil roepen, is Olav Rosenberg!
Olav, ik heb huiswerk van jou gekregen… Je hebt mij een tijd geleden gevraagd of ik een brief wilde schrijven die – met 99 andere brieven – in een tijdcapsule gaat. “Wéér een tijdcapsule?” hoor ik de zaal al denken, maar deze capsule wordt heel bijzonder. Die gaan we ophangen in de Domtoren en gaat bij de volgende restauratie – over een halve eeuw, dat duurt gelukkig nog heel lang – weer open.
Het schrijven van die brief zie ik als een stukje vóórpret op weg naar 8 november, de dag waarop de restauratie van de Domtoren officieel is afgerond. Dan kunnen wij ons icoon weer in volle glorie zien. Zelfs als het donker is, want er komt nieuwe en hypermoderne verlichting zodat we ook na zonsondergang van de Domtoren kunnen genieten.  
Die verlichting danken we aan de Stichting Utrechts eigenDom, waarvan ben jij de voorzitter bent. De afgelopen jaren hadden veel Domdiners moeten plaatsvinden en hadden veel mensen tegen betaling met de lift de toren op moeten gaan. Vanwege de coronamaatregelen gingen deze fundraisers helaas niet door en liepen jullie veel opbrengsten mis. Ik zou daar slecht van slapen, maar jij hebt nooit gewanhoopt. Restmateriaal dat tijdens de restauratieklus vrijkwam, ging in de verkoop en gelukkig waren er Domdiners die wel doorgingen. In september is de laatste alweer.  
Ook kwamen veel particuliere giften binnen, kortom er is toch nog behoorlijk wat geld opgehaald, zodat ons icoon straks mooi én ingetogen wordt aangelicht. Géén kermisattractie en géén Las Vegas, zo heb je ons beloofd.  
Als geboren Utrechter hou jij van jouw stad. Die liefde gaat zo ver, dat je afbreukrisico’s op de koop toeneemt. Zeven jaar lang bewaakte jij het huishoudboekje van FC Utrecht. Dat was toen de club er financieel niet zo goed voorstond. Met jouw financiële expertise ging je aan de slag en leverde een belangrijke bijdrage aan het financieel weer gezond maken van de club. Sportief gaat het nu ook voor de wind, dus als FC Utrecht op een dag weer een prijs wint, weten jij en ik in welke kleuren we de Domtoren gaan aanlichten!
Je kijkt verder dan alleen de stad Utrecht. Als voorzitter van Stichting Utrecht Toerisme en Recreatie leidde jij de fusie met de toeristische marketing- en promotieorganisatie van de provincie Utrecht. Er kwam een nieuwe stichting die voor de hele provincie alle toeristische informatie, promotie en marketing ging verzorgen. Met zoveel spelers en belangen was dat geen eitje, maar het lukte en we kunnen stellen dat – mede dankzij jou – stad én provincie als toeristische bestemming steviger op de kaart kwamen te staan.  
Verder was je voorzitter van de Frater Emmanuel Stichting en lid van de Raad van Toezicht bij Ipse de Bruggen, een zorginstelling voor kinderen, jongeren en volwassenen met een verstandelijke beperking.  

Daarnaast ben je bestuurslid van de Stichting Palladio, Huis voor de Kunsten, secretaris en penningmeester van Stichting Universiteit Voor Intelligent Ondernemen én je bent penningmeester van Stichting HazArt in Soest.
Beste Olav,  
We kunnen niet wachten tot de Domtoren straks fraai wordt aangelicht, maar eerst zetten wij jou vol in de schijnwerpers. De brief voor de tijdcapsule ga ik echt schrijven, maar eerst ga ik je iets anders overhandigen. Want Olav, het is Domtoren-hoog tijd voor een passende beloning voor al het mooie werk dat je doet voor anderen.
Ik vind het een grote eer jou te mogen vertellen dat het Zijne Majesteit de Koning heeft behaagd jou te benoemen tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau.

Mevr. S.I. (Suzanne) van der Vlist-Dragt (67), LON                

Mevrouw Van der Vlist, precies acht maanden geleden gebeurde 200 meter hiervandaan iets moois. Op het Joke Smitplein mocht ik samen met Hedy d’Ancona het gevelteken van Joke Smit onthullen. Toen ik daar rondliep, dacht ik: wat een leuk stukje Utrecht is dit! Mijn jongste dochter vond dat trouwens ook, want ze kreeg van uw man een ijsje.
En van u kreeg ik een rondleiding! Verschil moet er zijn, hè? U liet mij die dag de geheime tuin van het Joke Smitplein zien en toen ontdekte ik hoe enthousiast en enorm betrokken u bij uw buurt bent. Bijna 20 jaar bent u voorzitter van de huurdersbelangenvereniging van het Joke Smitplein. Een zeer alerte en actieve voorzitter die altijd het belang van álle bewoners vooropstelt.
Eén van de belangrijkste dingen die u als voorzitter van de grond kreeg, was een onderzoek naar problemen met het heteluchtverwarmingsysteem in 2005. Er was een vermoeden dat het systeem gezondheidsklachten veroorzaakte.
Samen met andere bewoners deed u onderzoek, ging in gesprek met verhuurder BO-EX, onderhield contact met de GGD en kreeg het voor elkaar dat de Technische Universiteit Delft onderzoek ging doen. Wat u en de bewoners allang vermoedden, bleek helaas ook waar: mensen werden echt ziek van het verwarmingssysteem. De verwarming werd gelukkig vervangen.
Als voorzitter bent u hét aanspreekpunt voor de verhuurder en de onderhoudsbedrijven. U bent de kritische waakhond, maar ook constructief, meedenkend en realistisch. En doet u uw huiswerk...
U struint net zo lang het internet af en pleegt net zo veel telefoontjes tot u een deskundige bent op het gebied van zonnepanelen, schilderwerk of planten.
Met uw spirit krijgt u veel voor elkaar. Eén van de bewoners met MS kon niet meer op een etagewoning wonen en mocht – dankzij uw tussenkomst – verhuizen naar een woning op straatniveau. Ook zit u in een werkgroep die de wensen van de bewoners in kaart brengt. Hoog op het wensenlijstje staat meer groen. Zo wilde de verhuurder de blauweregen weg hebben, maar na onderzoek bleek dat deze plant niet zo schadelijk was als gedacht – en mocht deze toch blijven.  
Ook zette u de schouders onder een subsidie om de trappenhuizen mooier en minder gehorig te maken en zette u zich in voor de komst van permanente kerstverlichting. Ook denkt u mee over complexe projecten van BO-EX, heeft u een kort lijntje met de wijkagent om overlast door hangjongeren te voorkomen en u voerde met andere bewonerscommissies actie tegen huurverhogingen.
Ook zit u in de ‘badkamercommissie’, die de belangen van de bewoners behartigt tijdens renovaties aan toiletten en badkamers. Als er een buurtbarbecue, een optreden van het Joke Smitplein Koor óf een straatfeest georganiseerd moet worden, kunnen ze u charteren. Als u het evenement zelf al niet in gang heeft gezet…

Mevrouw Van der Vlist,
U staat bekend als de buurtconciërge die zorgt dat het Joke Smitplein een fijne, veilige en gezellige plek is en blijft. Nooit uit eigenbelang, maar voor iedereen. Daarom noemen ze u zelfs “De Moeder Theresa van het Joke Smitplein”. Het zal je maar gezegd worden en volgens mij is dit helemaal terecht.
Want hoe fijn is het als iemand dag en nacht voor jouw straat klaarstaat? Ervoor zorgt dat je in het allerleukste stukje Utrecht woont? We hebben heel veel van deze toppers in onze stad wonen en vandaag zetten we één van hen in de spotlights.
En u dacht dat u vandaag naar de schoolmusical van uw kleinzoon Lucas ging kijken? Ja, er is een podium en ja, zo meteen volgt een oorverdovend applaus. Voor u, dat ik heb verteld dat Zijne Majesteit de Koning heeft besloten u te benoemen tot Lid in de Orde van Oranje-Nassau.  

De heer T. (Taco) Slagter (76), RON                         

Meneer Slagter, ik kan me voorstellen dat een aantal mensen in deze zaal vanmorgen met het zweet op de rug naar de schouwburg kwam. En er is één iemand in deze zaal wiens hele loopbaan leest als een spannend jongensboek. En de hoofdrolspeler van dat boek bent u.
In 1993 ging de faculteit Archeologie van de Vrije Universiteit Amsterdam op expeditie naar Nova Zembla, voor opgravingen bij het Behouden Huys. Echter; er was geen arts die erover piekerde om mee te gaan, vanwege al het nucleaire afval en atoomproeven die op het Russische eiland zijn gedaan. U zag het avontuur wel zitten en na een stoomcursus ging u als arts mee op expeditie. U redde daar onder andere een Russische jongeman die bij een ontploffing zwaargewond was geraakt.
U heeft veel ervaring met werken in extreme gebieden. Namens het Utrechts Nieuwsblad was u oorlogsverslaggever in voormalig Joegoslavië, Koeweit en Somalië en correspondent in Tel Aviv en Caïro. Als journalist heeft u behoorlijk wat geweld, ellende en verdriet gezien.
Ook als vrijwilliger bezocht u gebieden waar mensen niet snel komen. Ik noemde het Noordpoolgebied al en u was betrokken bij goede doelenprojecten in Albanië, Bulgarije, Oekraïne en Roemenië.

In Roemenië heeft u namens de Stichting Benjamin Oost-Europa als secretaris én als veldwerker veel straatkinderen geholpen die verslaafd waren aan lijmsnuiven en letterlijk onder het riooldeksel leefden. U heeft zelfs drie jongeren geadopteerd. Daarnaast was u in Roemenië actief bij de opvang ván en hulp áán zieke en gehandicapte daklozen.
Namens de stichting Max Maakt Mogelijk van Omroep Max was u jarenlang als projectleider actief bij een aantal acties om arme ouderen in het buitenland te helpen. Zij kregen nder meer warme maaltijden en goede sanitaire voorzieningen. In Moldavië, het armste land van Europa, werd met hulp van Max Maakt Mogelijk, vele donateurs en gepensioneerde bouwvakkers een vervallen verzorgingshuis gerenoveerd.
In datzelfde land trof u een streekziekenhuis waar je – nu volgt een citaat van u – ‘niet dood gevonden wilt worden’. Alles was oud, kapot en vies. Een nieuw Max Maakt Mogelijk-project was geboren en na jaren hard werken was de metamorfose een feit. Van bouwval naar het beste ziekenhuis van het land, dit is echt gebeurd.
U deed veel voorbereidend werk, hield toezicht op de voortgang, bewaakte de budgetten, zorgde dat donaties in geld en natura goed terechtkwamen, controleerde de kwaliteit van de bouwmaterialen en zorgde met uw flair en doortastendheid dat vastgelopen procedures werden losgetrokken.

In Moldavië was u ook betrokken bij een oogproject waarbij ouderen dankzij een staaroperatie weer goed konden zien. Ook was er een project waarbij huisjes van senioren werden opgeknapt, geïsoleerd en goed werkende kachels kregen.
Daarna wás u vrijwilliger bij de Stichting Internationale Solidariteit Utrecht en bént u actief als bestuurslid van het 4 Mei Comité Utrecht, bestuurslid, juridisch expert én troubleshooter bij de VVE Theemsdreef en vrijwilliger bij Het Aduard Initiatief en Juridisch Advies Adfundum. Daarnaast verzorgt u, samen met overlevenden van de holocaust, lezingen en bijeenkomsten. Met één van de overlevenden schreef u een boek en ook schreef u een bundel over de Utrechtse beeldhouwer Pieter d’Hont.

Meneer Slagter,
Jongensboeken gaan vaak over mensen die spannende dingen meemaken, veel van de wereld zien en soms zelfs wonderen verrichten. Ook ú kreeg soms het onmogelijke voor elkaar – van het sussen van een burenruzie tot een vervallen streekhospitaal transformeren tot een topziekenhuis.
Maar we kennen u ook als de stem van de 4 Mei-herdenking op het Domplein, dus we zien elkaar snel weer. U bent op veel terreinen actief en betrokken. Ik heb enorm veel bewondering voor mensen die de wereld iedere dag weer een beetje beter en mooier maken.
Nu is het moment daar om een mooi hoofdstuk aan uw spannende jongensboek toe te voegen: het heeft Zijne Majesteit de Koning behaagd u te benoemen tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau.

De heer J.R. (Robbie) van Straten (46 jaar), LON

Beste meneer Van Straten,
Uw broer Cees heeft u er mooi ingetuind vandaag. U dacht dat u met hem naar de bedrijfsarts zou gaan, maar in plaats daarvan, staat u hier naast mij op het podium.
Ik voel me in ieder heel erg veilig hier naast u. U bent een politieman die vaak in de frontlinie staat. Bijvoorbeeld tijdens de tramaanslag, waar hij samen met collega's als één van de eersten ter plaatse was en zeer doortastend handelde.
Maar daarnaast bent u ook een hele goede worstelaar. En daar gaat het vandaag over. U bent al 34 jaar lid van worstelvereniging De Halter. En er prijken ook enkele kampioenschapsbekers in de kast bij u thuis. Sinds 1997 heeft u al een bestuurlijke rol bij deze vereniging.
U bent de spil van deze vereniging. U onderhoudt nauw contact met de leden, ouders en oud-leden. U beheert de website, de sociale media en de ledenadministratie. Verder bent u de verbindende kracht tussen de trainers en de leden. Als een trainer ziek is, zorgt u dat de training wordt overgenomen of u springt zelf in. Ten slotte heeft u zich erg ingespannen om een nieuwe sporthal voor elkaar te krijgen.
Ik heb begrepen dat u als wijkagent in het bijzonder goed bent in de benadering van jongeren. U snapt hun problematiek en kunt snel de angel uit de situatie trekken.
Die klik met de jeugd heeft u ook in de sport. U maakt jongeren enthousiast voor het worstelen. U organiseert het jaarlijks terugkerende Easter Wrestling Tournament. Dit is een jeugdtoernooi waar 800 deelnemers uit 22 verschillende landen aan meedoen. En u propageert de worstelsport bij meisjes; want deze sport kan ook wel wat diversiteit gebruiken.
U bent als bondstrainer drie keer naar Suriname geweest om jonge worstelaars te begeleiden en zelf nog een paar partijen te worstelen – die u volgens mij allemaal heeft gewonnen.
En dan is er nog iets met worstelmatten, heb ik begrepen. Worstelverenigingen die een toernooi organiseren, willen dan graag een worstelmat lenen. En dat betekent dat u met de eigen auto en aanhangwagen op pad gaat en die grote mat aflevert.
Ik kom tot een samenvatting: u bent een uitstekende politie- en sportman, én een ontzettend fijne collega. U kunt met iedereen overweg, u bent scherp, altijd correct, moedig, doortastend en een verbindende schakel naar de burger, in de sport, maar ook naar collega's.
En daarom heeft het Zijne Majesteit behaagd om u te benoemen tot Lid in de Orde van Oranje Nassau.  

Mevr. A.J. (Agnes) van der Vecht (58), LON                     

De volgende die ik wil vragen naar voren te komen, is…Agnes van der Vecht.
Mevrouw Van der Vecht, u ziet er prachtig uit! Met reden, want ik hoorde dat u bijna jarig bent en van uw dochters een fotosessie cadeau heeft gekregen. De photoshoot – mét het hele gezin – zou vlakbij de stadsschouwburg plaatsvinden. Maar u staat ín de stadsschouwburg…
Ik ga u vertellen waarom u voor mij staat en niet voor de camera. Mevrouw Van der Vecht, u staat bekend als een actieve vrijwilliger. Een zéér actieve vrijwilliger... In 1994 was u één van de oprichters van VVE De Notenkraker. Naast secretaris bent u ook de juridisch expert van deze vereniging van eigenaren. Altijd handig om een jurist in huis te hebben… U steekt veel vrije uren in juridisch onderzoek, geeft advies aan leden en bestuur van de VVE en als het nodig is, voert u overleg met de gemeente.
Daarnaast bent u al 30 jaar als vrijwilliger verbonden aan de Nicolaïkerk. U bent lid van het bestuur en als ouderling doet u al twaalf jaar de zondagse erediensten. Ook was u collectant, lid van de Kindernevendienstgroep, lid van de Beraadsgroep Vorming & Toerusting, u was betrokken bij het wijkblad Klaascontact, vrijwilliger voor de oppasdienst en vrijwilliger voor de autodienst om oudere gemeenteleden te halen en brengen.

Uw gróótste verdiensten liggen op het pastorale gebied. U staat bekend als iemand die omziet naar mensen die niet gezien worden, minder makkelijk contact maken of eenzaam zijn. Of het nu leden zijn van de kerk of verkopers van het Straatnieuws: u geeft oprechte aandacht aan mede-Utrechters die door verschillende omstandigheden in de knel zitten. En ik zeg het nóg maar eens: een stad kan nooit te veel medemenselijkheid hebben.  
Ook was u actief binnen de Rotaract Club Utrecht. Als lid, als voorzitter, maar vooral als super actieve vrijwilliger. Hier deed u mee aan verschillende maatschappelijke projecten. Oudhollandse liedjes voor ouderen, een sinterklaasproject voor een kindertehuis, het organiseren en begeleiden van excursies voor revalidatiecentrum De Hoogstraat of een project voor mindervaliden op Texel: overal zette u met veel passie en plezier uw schouders eronder.
Bij de Kathedrale Koorschool Utrecht was u een gewaardeerd lid van de pr-commissie en u begeleidde verschillende schoolse activiteiten en uitstapjes. Ook was u was een van de drijvende krachten achter de jubileumviering, toen de Kathedrale Koorschool 50 jaar bestond. Op het Christelijk Gymnasium Utrecht was u lid van de ouderbegeleiding en lid van de medezeggenschapsraad.

Mevrouw Van der Vecht,
U had zich vast verheugd op de fotosessie, want wat een leuke verjaardagverrassing is dat! En ík verheugde me op deze verrassing voor u… Het hoge woord kan er nu eindelijk uit. Het heeft Zijne Majesteit behaagd u te benoemen tot Lid in de Orde van Oranje-Nassau. En uiteraard gaan wij samen op de foto!

De heer P.I. (Peter) Nieuwenhuizen (61), RON                         

Op de tweede rij zit Peter Nieuwenhuizen en hij is de partner van Agnes van der Vecht. En nu komt het mooie: hij zat ook in het complot! Je kan ook niemand vertrouwen… Maar dan ook écht niemand, want meneer Nieuwenhuizen: nu is het úw beurt om naar voren te komen!
Ik hoorde een heel mooi verhaal over u. Bijna een jaar geleden werd koning Charles gekroond in de Westminster Abbey in Londen. Bij die bijzondere ceremonie mocht u aanwezig zijn.
Want als voorzitter van het literair genootschap P.G. Wodehouse Nederland en als lid van de International Wodehouse Organisation had u een ultrakort lijntje met de beschermvrouwe, de huidige Queen Camilla. Ik heb me laten vertellen dat Charles u in 2017 uitnodigde voor een surpriseparty voor zijn vrouw, die op haar beurt u uitnodigde om de kroning van dichtbij bij te wonen. Kijk, dán kom je met goede verhalen thuis!
Daarnaast bent u verbonden aan het Boudewijn Büch- en het F. Springer-genootschap en bent u op veel andere terreinen actief. Een kleine disclaimer alvast: u doet heel veel, ik ga vast wat vergeten en hopelijk vergeeft u me dat.
Mensen kennen u ook als bestuurslid van de Algemene Kerkenraad én de Diaconie van de Nicolaikerk Utrecht. Als diaken verzorgt u de zondagse erediensten, rouw- en trouwdiensten, stelt het spreekrooster samen en u staat in nauw contact met de wijkpredikant en de gastpredikanten.
Daarnaast was u in het verleden betrokken bij een aantal mooie en belangrijke projecten in de stad. Zo was u bestuurslid en penningmeester van Rotaract in Utrecht-Noord.
Hiervoor organiseerde u onder meer de maandelijkse activiteiten voor revalidatiecentrum De Hoogstraat. Ook zette u zich in voor tandemtochten voor mensen met een visuele beperking, inzamelingsacties voor arme gezinnen in Polen, optredens van gelegenheidskoor 'de DomRACcertjes' in verpleeg- en verzorgingshuizen én geldinzamelacties voor onder meer Artsen Zonder Grenzen en het asielzoekerscentrum Crailo.
Ook was u bestuurslid van de Stichting Ruimte voor de Buurt, die als belangrijkste doel had – en hééft – om in de Rivierenwijk een warme, veilige en huiselijke omgeving te creëren. Hier kunnen buurtbewoners terecht voor sociale activiteiten, zoals buurtmaaltijden, vrouwengroepen, taallessen, de teken- en schildergroep, de voedselbankgroep en buurtcomité-overleggen. Daarnaast zorgt Ruimte voor de Buurt voor meer verbinding tussen de wijk en de kerk.
Ook zat u in het bestuur van het Diaconaal Missionair Orgaan van de Protestantse Kerk Utrecht. Dit orgaan beheert een flink vermogen, dat gebruikt kan worden diaconaal werk. Als secretaris zag u erop toe dat het geld goed werd besteed. Daarnaast begeleidde u de diaconaal werkers en stuurde u de diaken aan.
Ik vind het mooi dat u en uw vrouw ook op het gebied van vrijwilligerswerk veel samen deden en doen. Dat zullen vast veel boeiende gesprekken zijn aan de keukentafel.

Meneer Nieuwenhuis,
Ik voorspel dat u vanavond aan tafel ook wel iets te bespreken heeft… Ik ga nog even terug naar de kroning van koning Charles. Naast u was daar ook onze vorst bij aanwezig. Ik weet niet of hij bekend is met het oeuvre P.G. Wodehouse, maar inmiddels hij weet inmiddels wel alles over uw verdiensten. En die zijn niet gering. Dat is inmiddels een héél dik boek geworden.
Hoog tijd om dit hoofdstuk een passend slot te geven…
Het heeft Zijne Majesteit de Koning behaagd u te benoemen tot…Ridder in de Orde van Oranje-Nassau.

De heer A.G.J. (Fons) Visser (70), LON                    

Meneer Visser,
Sinds 21 december kent heel Nederland USV Hercules, maar Hercules is natuurlijk meer dan de voetballers die Ajax uit het bekertoernooi knikkerden. Hercules is ook tennis, cricket, badminton, goalball en zaalvoetbal. En de voorzitter van de omni-sportvereniging bent u.   
U begon uw sportieve carrière ooit als fanatiek voetballer bij de jeugd van HMS. Als aanvoerder liet u zien over leiderscapaciteiten te beschikken. Die kwaliteiten kwamen u goed van pas bij de tennistak van Hercules en later werd u zelfs voorzitter van het hoofdbestuur van U.S.V. Hercules. Onder uw leiding werd een ietwat gespannen bestuurlijke cultuur omgebogen naar een harmonieus geheel en werden de financiën weer op orde gebracht.
Naast bevlogen bent u ook betrokken. In 2017 nam u het initiatief voor De Derde Helft. En dan bedoel ik geen bier en bitterballen, maar het project voor ouderen die in de buurt van Hercules wonen.
Op vrijdagochtend kunnen zij hier sporten en bewegen. Actief zijn is belangrijk, maar de Derde Helft is ook een moment voor ontmoeting en persoonlijk contact. Het is dé remedie tegen eenzaamheid.
U was de allereerste in Nederland die het Derde Helft-idee van het Nationaal Ouderenfonds omarmde. Onder uw bezielende leiding groeide dit sportmoment uit tot dé wijkontmoetingsplaats.
Tijdens de Derde Helft veroveren oudere buurtbewoners weer een actieve plek in de samenleving, bouwen weer een sociaal netwerk op en maken nieuwe vrienden.
U draait de Derde Helft niet in uw eentje. U werkt samen met organisaties in de zorg, gezondheid en sport. Verbindt mensen en organisaties met elkaar. Een simpel en dapper plan groeide uit tot een succesformule.
In Nederland voelen té veel ouderen zich eenzaam. Ieder initiatief om de deur naar meer sociale contacten te openen is er één. Uw inzet voor de Derde Helft heeft ook mensen buiten Utrecht geïnspireerd en het is nu in heel Nederland een succes – met U.S.V. Hercules als trots vlaggenschip. Dit vlaggenschip telt al zo’n 100 enthousiaste ouderen die iedere vrijdagochtend om tien uur al staan te trappelen voor een potje tennis, badminton of koersbal. Of gewoon een kop koffie en een gezellig praatje.
Daarnaast organiseert u workshops en lezingen en bezoekt u mensen thuis om bijvoorbeeld namens het Ouderenfonds een kerstpakket te overhandigen. In al die jaren Derde helft groeide u – naast vrijwilliger en voorzitter – ook uit tot een gewiekst ritselaar. Moet er iets geregeld worden? Fons fikst het!

Meneer Visser,
Niet alleen de sportvereniging, iedereen in de buurt mag de handen dichtknijpen met hardwerkende Hercules-helden zoals u. Al jaren zet u zich met veel energie in voor de sportieve leden én ouderen in de buurt en zorgt u voor een kerngezond sportief én sociaal klimaat.
Allemaal ingrediënten die ook bij onze koning als muziek in de oren zullen klinken… U voelt hem al aankomen hè? Het heeft Zijne Majesteit de Koning behaagd u te benoemen tot Lid in de Orde van Oranje-Nassau.       

Mevrouw A. (Iet) Van der Wal-Slotboom (77), LON

Beste mevrouw Van der Wal,
U bent hier naartoe gelokt voor iemand anders, hè? Die heeft ongetwijfeld veel goeds voor de samenleving betekend, maar dat geldt zeker ook voor u. Daar wil ik het nu eerst even over hebben…
Helaas is het zo dat veel mensen in Nederland – en ook in Utrecht – moeite hebben om rond te komen. De laatste jaren is dat aantal zelfs toegenomen. Hoe mooi is het dat er voedselbanken zijn waar deze mensen terecht kunnen? En hoe mooi is het dat er vrijwilligers zijn die deze voedselbanken draaiende houden. Mensen zoals u.
Want toen in 2008 in De Wijkplaats in Lombok een voedselbank van start ging, raakte u vrijwel direct betrokken. Ik begreep overigens dat dit één van de eerste uitgiftepunten van Utrecht is. Het begon als zelfstandig uitgiftepunt en is nu onderdeel van Stichting Voedselbank Utrecht.
Door de jaren heen zijn er verschillende vrijwilligers en coördinatoren betrokken geweest. U bent de enige die al die jaren, vanaf het prille begin tot nu, erbij is geweest.
U bent betrokken, u bent trouw.

De uitgifte is in die jaren professioneler geworden, er zijn meer uitgifteplekken gekomen in de stad en u bent de constante factor.
U bleef altijd de stabiele, vriendelijke en betrokken vrijwilliger. Zelden ziek en altijd als eerste aanwezig om koffie te zetten.
U zorgt voor een goeie sfeer in de groep vrijwilligers. U kent ze allemaal goed, met ieder zo hun eigenaardigheden en u voelt feilloos aan wanneer u met iemand apart moet praten. Soms is dat gewoon nodig. Wat daarbij helpt, is dat u goed kunt luisteren en dingen voor u kunt houden.
U kent de mensen die de voedselbank bezoeken, houdt taarten achter voor mensen die voor het eerst komen, weet wie wat graag lust en houdt vis apart voor de deelnemers die halal eten.
Bovendien mobiliseert u de bewoners van uw appartementencomplex om ook spullen te doneren. Dan brengt u kleren mee waar u altijd wel iemand blij mee kunt maken.
U luistert naar de mensen en geeft zo nodig raad. Dat doet u vanuit uw eigen plekje in de keuken van waaruit u de gekoelde producten aan de mensen uitdeelt.
De leiding van de voedselbank is trots op u, ze zijn blij met uw trouwe inzet en hopen dat u nog jarenlang dit zinvolle werk kunt blijven doen.  
Ik ben ook trots op u en vind het een voorrecht om u te mogen meedelen dat het Zijne Majesteit heeft behaagd u te benoemen tot Lid in de Orde van Oranje-Nassau.

De heer A.J.G. (Ad) Hermans (68 jaar), LON

Beste meneer Hermans,
Ja, daar staat u dan. Onder de belofte van koffie en gebak hierheen gelokt. En ook nog een lunch in het Wilhelminapark. Ik hoop dat u die alsnog krijgt straks.  
Meneer Hermans, u moest eens weten hoeveel mensen mij een brief hebben geschreven over wat u voor hen heeft betekend. En al deze briefschrijvers gebruikten dezelfde woorden om u te omschrijven: een zeer deskundig, empathisch, gul, bezielend, warm en bewogen mens.
Ik heb een selectie moeten maken uit al deze brieven. Dat is meteen de disclaimer: ik zal niet volledig zijn over wat u allemaal heeft bereikt.
U heeft vroeger op de Rafael-school gewerkt, hier in Utrecht. Dit is een school voor speciaal onderwijs. U zag dat leerlingen die met 18 jaar van school komen, vaak in een gat vallen wat betreft vrienden, contacten en uitgaan. Daarom bedacht u met enkele collega’s het Stip-café. Een aantal keren per jaar komen meer dan 100 mensen met een verstandelijke handicap van 18 jaar en ouder bij elkaar om elkaar te ontmoeten, fijne momenten te hebben en zorgen te delen. U bent nu al 10 jaar de verbinder die dit evenement gaande houdt.
Uw deskundigheid heeft u ook jarenlang ingezet bij de Peter van Geel-stichting. Deze stichting zette zich in voor mensen met een verstandelijke beperking in derdewereldlanden.
Uw niet-aflatende inzet en professionaliteit hebben ervoor gezorgd dat deze stichting jarenlang projecten kon steunen. Hierdoor zijn vele levens van mensen uit deze kwetsbare doelgroep voorgoed verbeterd.
Ook bent u als vrijwilliger betrokken bij de Stichting Colourful Children. Daarvoor reisde u jaarlijks een paar weken naar een hostel in India, waar 75 verstandelijk beperkte kinderen wonen. U gaf onder andere les aan deze kinderen. Ton Verhoeven, een collega die met u meereisde, zegt hierover: ‘Nooit heb ik een meer bewogen onderwijskracht bezig gezien, en wat waren de kinderen gek op hem.’
Ook kreeg ik een brief van Maartje, van Koni, een tehuis uit India. Ze schrijft: ‘Je hebt de gave om de kinderen in Koni te laten zien wie ze werkelijk zijn. Dat ze iets betekenen in de wereld en dat ze er mogen zijn, in alle opzichten.’
En ik kan het niet laten om toch ook nog even de buurttuin van Meesters Buyten te noemen, die u al jaren onderhoudt. U deed een aanvraag voor een bloementuintje van 25 vierkante meter, maar door een misverstand werd dit 300 vierkante meter. En daar moest u dan, met het budget voor een klein tuintje, toch iets van weten te maken. Wat uiteraard is gelukt.
Want u bent creatief en vindingrijk. U ziet kansen waar anderen overheen kijken. En u laat niemand ongezien. Dit verdient – aldus de Koning – een benoeming tot Lid in de Orde van Oranje-Nassau.

De heer M. (M’Hamed) Zarraa (83), LON

Beste meneer Zarraa,
Vandaag staan de vrijwilligers centraal, dus hoe mooi zou het zijn om uw dochter Jamila even in het zonnetje te zetten. Want afgelopen jaar was zij door Sport Utrecht genomineerd als sportvrijwilliger van het jaar. Zij is het helaas niet geworden, maar dit is natuurlijk een mooie gelegenheid om haar toch even de eer te geven die zij toekomt. Althans, dat is wat ze u hebben wijs gemaakt…want Jamila heeft hier wel iets mee te maken, maar alleen om u hier op het podium te krijgen. En ik ga u nu uitleggen waarom.
Tot uw pensionering in 2008 was u werkzaam in de spoorbouw bij Strukton Railinfra. Na uw afscheid kon u maar moeilijk uw draai vinden. De dagen werden lang en saai. Uw dochter Jamila is werkzaam als leerkracht op openbare basisschool de Cirkel in Zuilen en tevens overblijfcoördinator. Voor de grap stelde zij voor om op een school met kinderen vrijwilligerswerk te doen.
Daar hoefde u niet lang over na te denken en sindsdien zet u zich in als overblijfmedewerker. Door het zware werk dat u in het verleden heeft uitgevoerd, heeft u best wat lichamelijke ongemakken, maar u staat altijd met een glimlach op het schoolplein. U ben altijd present, in weer en wind. U houdt toezicht, eet met de kinderen, begeleidt de spelactiviteiten op het schoolplein en zorg voor een veilig klimaat. Bij onenigheid tussen de kinderen bemiddelt u op een rustige en begripvolle manier.
Vanaf het begin was u enorm geliefd, zowel bij uw collega’s als bij de kinderen.
U ervaart volgens mij veel plezier aan de interactie met de kinderen. U gaat enorm leuk met ze om, de kinderen zijn gek op u en waarderen u. Ze noemen u niet voor niets ‘meester Opa’. U heeft een heel natuurlijk gezag, want de kinderen luisteren goed naar u. Eén van de ouders liet mij zelfs het volgende weten:
“Met veel bewondering kijk ik soms vanaf mijn balkon naar het schoolplein en zie hem dan leuk meedoen met een potje voetbal. De kinderen kunnen heel goed naar hem luisteren, wat mij zelfs soms niet lukt met mijn eigen kinderen…”
U had het er dan ook echt even moeilijk mee toen de school een tijd dicht was vanwege de lockdown. Gelukkig ligt dat allemaal alweer ver achter ons en kunt u weer doen waar u goed in bent: ervoor zorgen dat de kinderen een leuke pauze hebben!
Meneer Zarraa,
U bent zeer geliefd in de wijk en bent iemand die graag anderen helpt. Uw inzet als overblijfcoördinator is van grote waarde en betekent voor de kinderen meer dan u denkt. U heeft oog voor ze en geeft ze het gevoel dat ze er mogen zijn. Dat nemen ze hun hele leven mee. Ik heb daar niet alleen veel respect voor, want het is ook de Koning opgevallen. Het heeft Zijne Majesteit behaagd u te benoemen tot Lid in de Orde van Oranje-Nassau.

Mevr. S.L.A. (Fieke) Ververgaert-Doesborgh (82), RON                    

Mevrouw Ververgaert,
Laatst zag ik op het NOS Journaal een groep ouderen die op een voetbalveldje samen aan het sporten waren. Ze hadden regenjassen aan, want het regende. Ze waren drijfnat, maar hadden de grootste lol want ze konden samen even lekker bewegen.
Als iemand weet hoe belangrijk sport is voor jong én oud, dan bent u het. In 1963 was u de állereerste vrouw in Nederland die les mocht geven op een CIOS. De directeur had het volste vertrouwen in u en zei: “Als het niet goed gaat, stoppen we gewoon”.
Maar eigenlijk kunnen we 60 jaar later vaststellen dat er heel veel goed is gegaan. Aan de Hogeschool Utrecht was u directeur Paramedische Beroepsspecialisaties en docent lichamelijke opvoeding en basisbewegingstherapie. In Amsterdam was u docent aan de opleiding Oefentherapie Mensendieck.
U was eigenlijk altijd met sport en beweging bezig. Als bestuurslid bij NOC*NSF adviseerde u commissies die zich bezighielden met sportontwikkeling, gezond sporten en bewegen én vrouw en sport. Sport voor vrouwen was decennia geleden nog een onontgonnen terrein in een wereld die door mannen werd gedomineerd. Ook hiér was u een pionier.
Twintig jaar lang was u bestuurslid en secretaris van de Koninklijke Vereniging voor Lichamelijk Opvoeding. Hier hamerde u voortdurend op het belang van bewegingsonderwijs voor de jeugd op scholen, volwassene en ouderen.
Ook was u actief binnen de Stichting voor de Wetenschap van de Lichamelijke Opvoeding en Sport, de Stichting Jan Luitenfonds en het Janus Jongbloed Research Centrum. U ontwierp de module Gymnastiek voor Zwangeren en schreef mee aan het boek Geschiedenis van de Gymnastiek.
U was ook bestuurslid, adviseur en lid van de raad van advies van de Stichting Meer Bewegen voor Ouderen, bestuursadviseur van de toenmalige Vereniging Bewegingsleer Cesar, adviseur van de afdeling topsportgeneeskunde van de Universiteit Utrecht en voorzitter van de klachtencommissie van de HU Klinieken.
En geloof het of niet: er was tijd voor ándere leuke dingen.
U houdt van dansen en vooral flamenco. Stichting Centro Flamenco Utrera heeft als doel de flamencokunst en -cultuur bekendheid te geven in Nederland en had in u een vurige voorzitter. Ook bent u al jaren bestuurslid van de Stichting Podium Oost. Bij dit ontmoetingscentrum doet u al jaren de culturele programmering.
U stond aan de wieg van ‘Podium om de Hoek’, zodat wijkbewoners dichtbij huis kennis kunnen maken met allerlei kunstvormen. Het gerenoveerde Podium Oost wordt later dit jaar opgeleverd, voor u hét moment het stokje door te geven aan uw opvolgers.

Mevrouw Ververgaart,
Tot op hoge leeftijd zat u op de wielrenfiets. Op uw LinkedIn-pagina vergelijkt u uw loopbaan met een wielertocht. Tijdens de vlakke etappes leer je jouw vrienden kennen met wie je kan afspreken en die je kan uitdagen.
In bergetappes en ploegentijdritten bepaal je samen de strategie, kies je de juiste mensen met wie je omhoog fietst en de punten pakt. En tijdens de persoonlijke tijdritten ontdek je dat je op jezelf moet terugvallen.
In uw persoonlijke wielertocht heeft u ontelbaar veel kilometers gemaakt. U deed het voor de sport, de beweging, de cultuur. Als ik de regenboogtrui bij me zou hebben, gaf ik die meteen aan u.
Maar ik heb wel wat anders voor u meegebracht...
U weet dat onze koning, net als u, een groot sportliefhebber is. Hij heeft grote waardering voor mensen die zich op heel veel terreinen met hart en ziel inzetten – voor jong en oud, door weer en wind.
Ik vind het een eer u te mogen vertellen dat het Zijne Majesteit heeft behaagd u te benoemen tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau.

Mevrouw G.K. (Gerrie) van der Voort van der Kleij-Luijk (69), LON

Beste mevrouw Van der Voort van der Kleij,
Ik begreep dat uw schoondochter Dana van Tsjechische komaf is en 13 jaar in Nederland woont. Dat betekent dat ze over
2 jaar via ‘Optie’ Nederlandse kan worden. Alleen hebben ze u wijs gemaakt dat ze in aanmerking kwam voor een speciale regeling en dat vandaag, hier in de schouwburg, de naturalisatie zou plaatsvinden. Uw familie hoopte dat dit voor u genoeg reden zou zijn om in nette kleding te komen…
Maar of u nou wel of niet uw beste kleding heeft aangetrokken, uiteindelijk gaat het toch om de binnenkant. En dan kunnen we gerust stellen dat u een hart van goud heeft. U bent iemand die altijd voor iedereen klaar staat, in goede en in slechte tijden. In feite staat uw hele leven in dienst van andere mensen helpen en gelukkig maken.
Dat heeft u gedaan als verpleegkundige bij Stichting Samen Zorgen. Waar ik het voorál over wil hebben, is wat u daarnáást nog allemaal gedaan heeft. En dat is niet gering. U was begin twintig toen u in 1979 actief werd als vrijwilliger voor het Rode Kruis, bij de afdeling Valburg – in Gelderland.
De afdeling had toen nog een eigen ambulance en u ging bij nacht en ontij mee als verpleegkundige. Uw twee kleine kinderen kon u dan toevertrouwen aan uw man Rob of aan de buurvrouw.
Later u coördineerde u 14 jaar lang de vakanties van het Rode Kruis voor mensen die niet zelfstandig op vakantie konden. Op tweede kerstdag organiseerde u 15 jaar lang een Kerst-inn voor de mensen van verzorgingshuis De Hoge Hof in Herveld en uiteraard waren hier ook eenzame mensen van buitenaf welkom.
Als u zag dat er ergens hulp nodig was, stak u als eerste uw hand op om te gaan helpen. Van de evacuatie vanwege het hoge water in de Betuwe tot en met de vluchtelingencrisis en van de Nijmeegse Vierdaagse tot de Coronacrisis, waar u hielp in de teststraten.
Ik vraag mij af hoeveel uren bij u in een dag zitten, want naast het werk voor het Rode Kruis bent u ook nog actief geweest als penningmeester van Peuterspeelzaal De Santekraam in Herveld, als medeorganisator van het jaarlijkse judotoernooi in Zetten, als vrijwilliger bij de Gymnastiekvereniging in Zetten en als vrijwilliger bij de opvang van Oekraïners, ook in Zetten.  
De manier waarop u dit alles doet, vind ik bijzonder. Altijd positief, zorgzaam, inspirerend en betrouwbaar. Kortom, u heeft het hart op de goede plaats zitten en de koning wil u daarvoor graag belonen. Het heeft Zijne Majesteit behaagd u te benoemen tot Lid in de Orde van Oranje-Nassau.

De heer D.C. (Ab) de Gooijer (89 jaar), LON

Meneer De Gooijer,
Ik ben altijd een beetje jaloers op mensen die handig zijn met cijfers en statistieken. Als ik een rekenwonder zou zijn, was ik misschien wel iets anders geworden dan burgemeester.
Maar fijn dat er genoeg mensen zijn aan wie je blindelings begrotingen en jaarrekeningen kan toevertrouwen. Meneer De Gooijer, wat fijn dat u er bent en van harte gefeliciteerd nog! Vorige week bent u 98 jaar geworden. U heeft veel gedaan in uw lange leven. Bij de NS was u controller en daar komt veel rekenwerk bij kijken. En daar bleef het niet bij...
Bij de Protestante Wijkgemeente Wilhelminakerk was u, naast ouderling, ouderling-kerkrentmeester en hulpkoster, dé financiële man van de kerk. Meer dan een kwart eeuw hield u het huishoudboekje van de kerkgemeente bij en dat deed u zeer secuur. Declaraties betaalde u meteen, maar niet na een uitgebreide controle.
Toen de Wilhelminakerk acht jaar geleden financieel in zwaar weer terechtkwam en zelfs verkocht moest worden, werd u lid van de commissie financiën. Met crowdfunding, veilingen, rommelmarkten en benefietconcerten werden pogingen gedaan om de financiële nood te verzachten.

Naast het kerkwerk was u actief bij de scouting. Naast een betrokken scoutingvader en vrijwilliger die je voor allerlei hand- en spandiensten kon charteren, was u bij verschillende Utrechtse scoutingverenigingen – hoe kan het ook anders – penningmeester.
U heeft de evolutie van financiële administratie op papier naar computer meegemaakt. De Kikvors Scouting, zeeverkennersgroep Barracuda, de meisjesgroep Howkola, stichting De Werf, de stichting Jan Ellerman Scouting en de Stichting Scouting Utrecht maakten allemaal dankbaar gebruik van uw kwaliteiten als penningmeester.  
Maar naast cijfertovenaar stond u ook bekend als iemand die denkt in praktische oplossingen. Toen in 1975 het houten clubhuis van de Jan Ellerman Scouting afbrandde, bleek u heel creatief. U trommelde oud-leden op om mee te bouwen aan een nieuw onderkomen. En zeilen, die kan je ook lenen, van afgedankte pallets kan je ook een nieuwe bar timmeren en kromme spijkers sla je gewoon weer recht. Je zit immers bij de scouting of niet…
Op uw 94e stopte u met het vrijwilligerswerk voor de kerk. Het lijf stribbelt wat tegen, u ziet niet meer zo goed en u wilde zorgen voor uw vrouw. Want hoe druk u het ook had in de kerk of bij de scouting, zij kon en kán altijd op u REKENEN.
Ik vond dat ik de woordspeling toch moest maken…
Want zoals ik al zei, meneer De Gooijer: voor het betere cijferwerk moeten we niet bij mij maar bij ú zijn.
Maar één ding weet ik wél zeker en daar heb je geen rekenmachine voor nodig: je bent nooit te oud om iets goeds te doen voor de samenleving. De koning is het daar helemaal mee eens. Ik ga u wat overhandigen… Zie het als een verlaat verjaardagscadeau, maar vooral als een meer dan verdiende blijk van waardering voor al het goede werk dat u voor de samenleving heeft gedaan en wat u nu allemaal voor uw vrouw doet.
Ik laat u niet langer in spanning, meneer De Gooijer, wat u zit al zo lang te wachten... En omdat u zoveel geduld moest hebben vandaag, heb dubbel goed nieuws voor u. U bent vandaag namelijk de oudste persoon in het Koninkrijk der Nederlanden – dus eigenlijk de oudste ter wéreld – die een koninklijke onderscheiding ‘in de Orde van Oranje-Nassau’ ontvangt.
Zijne Majesteit de Koning heeft besloten u te benoemen tot Lid in de Orde van Oranje-Nassau.
Een extra groot applaus voor Ab de Gooijer!  

Beste mensen,
Dit was dan het einde van het zaalprogramma. Een programma dat aan elkaar hing van smoezen en complotten, maar vooral van mooie verhalen over bijzondere Utrechters.
Beste gedecoreerden, we zijn blij dat u uw familie, vrienden en collega’s op hun woord heeft geloofd. Een enkeling moest er zelfs een reis voor afzeggen, maar het was allemaal voor een goed doel.
Veel dank voor uw komst. Graag wil nog een paar mensen bedanken die deze dag mede mogelijk hebben gemaakt:

• De collega’s van het kabinet, Yvette Wildschut en Judith van Coeverden, die al een jaar geleden de dossiers in behandeling hebben genomen en deze bijeenkomst hebben georganiseerd.
• Mijn trouwe speechschrijvers Jan Timmers en Johan Kroes die mij hebben geholpen uw verdiensten zo mooi te benoemen.
• Zangeres Martina Tobin.
• Achter de piano: Bram Brouwers.
• Iedereen van de Stadsschouwburg.
• Mijn chef kabinet Mariëlle de Vuijst en Nurcan Kaya.

U krijgt nu de gelegenheid te feliciteren en na te praten bij een hapje en drankje in de foyer. We eindigen zo met twee coupletten van het Wilhelmus. De gedecoreerden verlaten vervolgens als eerste de zaal op de klanken van het Utrechtse lied ‘als ik boven op de Dom kom’. Daarna gaan we gezamenlijk een groepsfoto maken. Hierna kunnen de overige gasten de zaal verlaten.
Mag ik u verzoeken, indien dit voor u mogelijk is, te gaan staan voor het Wilhelmus?